Culinaire concessies hebben ook grenzen | 126 mei 2010 Goed en slecht zijn betrekkelijke begrippen, zeker wanneer het op eten aankomt. We zouden allemaal vast het liefst met liefde bereide maaltijden eten van verse streekproducten, geoogst uit eigen tuin of gekocht op een rustiek marktje. Maar de praktijk is vaak weerbarstig. Geen tijd, geen puf, geen tuin, geen rustiek marktje in de buurt. Of, dat kan ook: kinderen die niets anders willen dan pizza of spaghetti. Dan moet je concessies doen en bijvoorbeeld een blik tomaten opentrekken of de weerstand tegen keukenapparatuur overwinnen om die bleekselderij dan maar onherkenbaar klein te malen. Dat is in ieder geval beter (of minder slecht) dan een bezorgpizza of magnetronmaaltijd. Pel een knoflookteen. Schil een ui en snijd hem in kwarten. Maal dit samen met twee aan stukken gesneden stelen bleekselderij fijn in de keukenmachine. Verhit wat olijfolie in een pan met dikke bodem en fruit dit mengsel een paar minuten. Maak een blik tomaten open, snijd ze aan stukjes en voeg die toe, samen met een beetje water en zout. Laat het pruttelen tot het een prettige tomatensausconsistentie heeft en breng op smaak met verse of gedroogde basilicum. Kook spaghetti gaar. Verdeel over