In de keuken met Andre Wolf. Andre Wolf | 40 september/oktober 2001 issue Toen ik in Accord woonde, een klein plaatsje dat zo\'n 160 kilometer boven Manhattan ligt, bezocht ik gemiddeld één keer per week een maximum security gevangenis om samen met een groep gevangenen te mediteren. In het begin was het een vreemde, beetje beangstigende ervaring voor me. Al die deuren, sloten, lange kale gangen en boos kijkende bewakers gaven me het gevoel alsof ik in de hel was. Maar al snel raakte ik erg gesteld op dit wekelijkse bezoek. Want midden in dat gebouw vol agressie en angst was ook een kleine, lichte ruimte waar ik samen met zeven mannen op een kussentje zat en diep in de stilte van mezelf afdaalde. Het was zeer lonend, en ook zeer intens. Voor deze mensen betekende het mediteren heel wat meer dan een moment van rust na een lange werkdag. Toen ik hen op een dag vertelde dat mijn visum was verlopen en ik daarom terugging naar Nederland, was hun teleurstelling groot. Ik wist weinig van hun leven en al bijna helemaal niets van hun misdaden, maar de gezamenlijke meditatie had een band gesmeed die minstens net zo sterk was