Tot 2008 was Eben Alexander III een tamelijk \"gewone\", zij het talentvolle wetenschapper. Zijn wereldbeeld was niet ongebruikelijk: bewustzijn komt voort uit onze hersenen, er is geen God, wij zijn hier maar toevallig door de evolutie zo gekomen. Dat jaar werd hij plotseling ziek. Binnen enkele uren raakte hij in coma en de artsen constateerden bacteriële hersenvliesontsteking, een aandoening waaraan ruim 90 procent van de getroffenen overlijdt. Zijn hersenen waren ernstig aangetast. De apparatuur gaf aan dat alle functies van de hersenschors waren uitgeschakeld. De artsen meenden dat zijn situatie kansloos was. Maar op de zevende dag opende Alexander zijn ogen. Hoewel hij aanvankelijk niet kon praten en zich niets herinnerde, zou hij uiteindelijk volledig herstellen. Toen bleek hij intense en gedetailleerde herinneringen te hebben aan een soort ruimtereis die hij maakte terwijl hij in coma lag. Het was een bijnadoodervaring, compleet met een enge-lachtige gids die hem de weg wees en een ontmoeting met een alomvattend, almachtig en allesliefhebbend wezen. Hij leerde een indringende kosmische levensles: ‘Je wordt bemind en gekoesterd, innig en voor altijd. Je hebt niets te vrezen. Je kunt niets verkeerd doen.’ Het boek dat Alexander erover schreef, Na dit leven, stond afgelopen najaar wekenlang boven aan de