Toen ik klein was droomde ik - als alle jongetjes - van een toekomst als treinmachinist, legeraanvoerder of ontdekkingsreiziger. Die keuze was helemaal niet zo komisch als onze ouders haar moeten hebben ervaren. Het ging ons niet alleen om heldendom en avontuur, maar zoals we intuïtief wisten uit sprookjes en legenden - om het beheersen van drie krachten: het temmen van het sissende, vuurspuwende monster, het omgaan met macht in haar meest dodelijke gedaante en het fier en dapper tegemoet treden van het onbekende. DOOR HANS MAARTEN TROMP Tegenwoordig zit op elke trein een dodenknop, rijden legeraanvoerders niet langer met getrokken sabel op de vijand in en zijn de mogelijkheden iets echt avontuurlijks te beleven schaars geworden. Werken in een weerstation op de Noordpool klinkt niet opwindend, de opperbevelhebber voert oorlog aan de hand van computersimulaties en er is geen volk dat nog op een ontdekkingsreiziger wacht. Dat voelen kinderen van nu heel goed aan. Het avontuurlijke ligt voor hen niet langer in het onbekende besloten maar in het provoceren van de spelregels van wat ze allang vertrouwd is. Daarom willen de kinderen van de jaren negentig aanvoerder worden van de beste Europese voetbalclub of bedenker van computerspelletjes, of desnoods