Ooit wandelde Franciscus van Assisi over eeuwenoude Italiaanse bergpaden, op weg naar verlichting. Bijna achthonderd jaar later liep Gretel Ehrlich hem achterna. DOOR GRETEL EHRLICH Het voetpad van Assisi naar Gubbio is soms een weg, dan weer een paardenspoor, een Romeinse straat of een grintweg die zich slingert door een grillig landschap van boomloze bergtoppen en diep uitgesleten dalen met kleine boerderijen en ommuurde kloosters waar dertiende-eeuwse reizigers de nacht konden doorbrengen. Dit pad heet Sentiero Francescano della Pace en is genoemd naar Francesco di Bernardone, beter bekend als de heilige Franciscus. Men gelooft dat hij hier heeft gelopen, nadat hij op het marktplein van Assisi afscheid nam van familie en vrienden en - naakt en zonder bezittingen - vertrok voor een reis die het begin werd van een zwervend leven dat eindigde in zijn heiligverklaring. Als ik op een koude ochtend in maart mijn rugzak omgesp om bijna achthonderd jaar later in zijn voetsporen te treden, zijn het marktplein en de aangrenzende straten met souvenirwinkeltjes en cafeetjes - op wat duiven en honden na - leeg. Kerkklokken slaan het hele uur en roodborstjes zingen de mensen wakker. In de hele stad zijn Franciscaner monniken - de orde van bedelmonniken