Er is de afgelopen honderd jaar veel veranderd in hoe mensen met voeding omgaan. Vroeger werden voedingsmiddelen gekocht of verbouwd om geen honger te krijgen of om een tekort aan voedingsstoffen te voorkomen. Een goed voorbeeld van zo’n tekort zou een vitamine c-tekort zijn. Hierdoor kunnen mensen scheurbeuk krijgen. Maar ook een tekort aan zogeheten macronutrienten (eiwit, koolhydraat en vet) kunnen ziektes veroorzaken. Maar dankzij technologische en economische ontwikkelingen hebben we steeds meer mogelijkheden om na te denken over wát we precies willen eten. We hoeven ons eten niet alleen meer uit onze directe omgeving te halen. We kunnen eten langer houdbaar maken én producten kunnen worden geïmporteerd en geëxporteerd. Ondertussen is de algemene welvaart ook gestegen, waardoor mensen meer en kostbaarder eten kunnen kopen. Intussen gebruiken we eten dan ook niet alleen maar om honger te voorkomen. Maar is het ook een manier om gezond te blijven, en soms zelfs onze gezondheid te optimaliseren. De duurzaamheid van het niet produceren van dierlijke eiwitten Intussen zijn er in Europa over het algemeen amper nog mensen die last hebben van tekorten aan voedingsstoffen. Toch zien we dat de grotere beschikbaarheid van eten niet leidt tot minder ziekten. De afgelopen decennia hebben