Vermijd therapie, maak een boswandeling, meent eco-psycholoog en auteur Theodore Roszak Theodore Roszak | 72 december 2004 issue De westerse psychologie heeft de geestelijke gezondheid van meet af aan in het kader van de industriële stadsbevolking geplaatst: huwelijk, gezin, werk, school, gemeenschap. Alle invloeden daarbuiten zijn kennelijk niet van invloed – of misschien te bedreigend. Zoals Freud zei: ‘De natuur is oneindig ver van ons en vernietigt ons, koel en meedogenloos.’ Freuds denkbeelden zijn op vele gebieden ter discussie komen te staan, maar deze tragische opvatting over de vervreemding van de natuur is nog steeds gangbaar. Zodat de natuur inderdaad ver en vijandig lijkt. Eco-psychologie gaat er vanuit dat de natuur ons emotionele evenwicht kan herstellen. Sommige eco-psychologen gebruiken daarom de natuur of tuinen als ‘buitenkliniek’. Eco-psychologen willen het adagium ‘de natuur geneest’ letterlijk toepassen. Ruim een eeuw geleden klaagde de Amerikaanse filosoof en dichter Ralph Waldo Emerson al dat weinig volwassenen ‘de natuur kunnen zien’. Anders zouden zij weten dat ‘de bossen ons tot rede en inkeer kunnen brengen. Daar voel ik dat mij niets kan overkomen dat de natuur niet ongedaan kan maken’. Waarom maken therapeuten zo weinig gebruik van de voor hand liggende bron die de natuur