De Derde-Wereldstad toont een paradox: terwijl de fysieke omgeving hard achteruitgaat, neemt de kwaliteit als stad toe. De Indiase architect Charles Correa over de mythe van kansen en activiteiten. DOOR CHARLES CORREA We leggen tegenwoordig te veel nadruk op de fysieke en economische aspecten van een stad en hechten te weinig waarde aan de mythische en metafysische kenmerken. Want een stad kan mooi zijn als fysieke leefomgeving - met bomen, rustige wegen en open ruimten - en toch die specifieke, niet onder woorden te brengen \'stedelijkheid\' missen die we stad noemen. De voorbeelden hiervan zijn bekend: Bombay gaat er als fysieke omgeving met de dag op achteruit, maar als stad op vooruit. Dat wil zeggen dat de stad iedere dag meer te bieden heeft, meer activiteiten, meer kansen. Op ieder niveau - van bewoner van een krottenwijk tot student, van ondernemer tot kunstenaar. De vitaliteit van het theater (en het altijd groeiende publiek), de diversiteit en het talent van kranten en tijdschriften - er zijn genoeg aanwijzingen die er op duiden dat het samenpakken - imploderen - van energie en mensen twee kanten heeft: Bombay wordt als omgeving te gronde gericht terwijl haar kwaliteit als stad toeneemt. Teilhard de Chardin