Twintig jaar geleden was in Ladakh – de Indiase regio in de Himalaya – nog geen spoor te vinden van een westerse economie. De plaatselijke economie was nog traditioneel. Producenten en consumenten waren belangrijke schakels in de gemeenschap. Tegenwoordig is Ladakh als gevolg van economische ontwikkelingen, afhankelijk van voedsel en energiebronnen van duizenden kilometers verder weg. DOOR HELENA NORGBERG-HODGE Een grootschalige, mondiale economie is afhankelijk van structurele overheidsinvesteringen. Van een omvangrijke infrastructuur zoals wegen, communicatiemiddelen, energievoorzieningen en goed onderwijs. Deze zwaar gesubsidieerde infrastructuur maakt het mogelijk goederen op grote schaal te produceren, deze over grote afstanden te transporteren en tegen kunstmatig lage prijzen te verkopen. In veel gevallen kosten deze produkten zelfs minder dan de plaatselijk geproduceerde goederen. In Ladakh investeert de Indiase regering niet alleen in wegen, scholen en energievoorzieningen, maar brengt daarnaast goedkoop voedsel uit de Punjab – de graanschuur van India. Ladakh, met zijn kleinschalige economie die 2000 jaar lang voldoende voedsel heeft geproduceerd voor alle inwoners, wordt overspoeld door produkten van geïndustrialiseerde landbouwbedrijven die aan de andere kant van de Himalaya zijn gevestigd. Dit voedsel, dat met tonnen tegelijk in vrachtwagens wordt aangevoerd, is goedkoper dan het voedsel dat ‘om de hoek wordt verbouwd’. Voor veel