Een gesprek met aartsbisschop Desmond Tutu over vergeving. Lekha Singh | 92 december 2006 Bij aartsbisschop Desmond Mpilo Tutu gaan vastberadenheid en mededogen opmerkelijk hand in hand gaan. Hij is opgegroeid en ging naar school tijdens het racistische blanke bewind van Zuid-Afrika en kwam als jongeman in opstand tegen de gezagdragers om betere scholen voor zwarte kinderen af te dwingen. In 1960 werd hij gewijd tot priester in de Anglicaanse kerk. Hij heeft een aantal keren in Engeland gewoond, waar hij theologie studeerde en werkte voor de Wereldraad van Kerken. Later keerde hij terug naar Zuid-Afrika en werd daar een van de leiders van het verzet tegen de Apartheid. In 1984 kreeg hij de Nobelprijs voor de Vrede en in 1986 werd hij de eerste zwarte die benoemd werd tot Anglicaanse aartsbisschop, met Kaapstad als zetel. Hij was een sleutelfiguur in de strijd voor burgerrechten in Zuid-Afrika en heeft een sturende morele invloed gehad bij de vorming van de nieuwe natie, nu geregeerd door de zwarte meerderheid – onder andere dankzij de Commissie voor Waarheid en Verzoening, die werd ingesteld om in het reine te komen met de afschuwelijke gebeurtenissen tijdens de apartheid. Tijdens een interview dat plaatshad in Dallas,