De natuur leert ons de oplossing voor vervuiling en armoede. Een gesprek met evolutiebioloog Elisabet Sahtouris over samenwerkende bacteriën en kortzichtige politici. Tijn Touber | 88 juli 2006 issue Elisabet Sahtouris heeft een simpele boodschap: de evolutie ís geen strijd tussen soorten, geen strijd op leven en dood. Het ongelijk van Darwin is een groot misverstand en het ligt aan de basis van honger, armoede en de voortgaande verwoesting van de planeet. Een eigenwijze wetenschapper? Misschien. Op haar 43ste trok ze voor het laatst de deur van haar laboratorium in het American Museum of Natural History in New York achter zich dicht. De gangbare, darwinistische visie op de evolutie was haar te benauwd geworden. Ze gaf ook haar andere baan op – als onderzoeker en docent evolutionaire biologie aan het vermaarde Massachusetts Institute of Technology in Boston – en ging vissen. Ze kocht een boot en vestigde zich op een Grieks eiland. Daar, in de dagelijkse werkelijkheid van het leven op en om het water, ontdekte zij hoe de wereld wél in elkaar steekt. Dit was wat zij zich realiseerde: Descartes leerde dat de natuur werkt als een machine die de mens uit elkaar kan halen en kan beheersen. Darwin