Zien is kijken en kijken is gezien worden

‘We ademen om te ademen, eten en drinken om te eten en te drinken, we schuilen om te schuilen, we studeren om onze nieuwsgierigheid te bevredigen, we maken een wandeling om te wandelen. Dat alles is niet om te leven, het ís leven. Leven is oprechtheid.’                      – Emmanuel Levinas

Als je naar boven kijkt, kun je de lucht zien. Met soms nog wat takken van bomen en de bladeren. De lucht geeft goed aan wat je kunt verwachten die dag, van boven.

Als je voor je uitkijkt, kun je de mensen zien die je tegenkomt. Doe dat dan zonder eindeloos op je telefoon te scrollen, zo belangrijk is het allemaal niet.

Als je naar binnen kijkt, zie je niks, maar kun je wel voelen. Dat hart van je dat maar blijft kloppen. Tot het eind. Of de gevoelens van geluk en soms diep verdriet.

Als je naar de berichten kijkt, de (f)ophefjes van de dag, bedacht door redacteuren van tv programma’s of pr-bureautjes, dan weet je één ding: volgende week nieuwe (f)ophefjes.

Als je naast je kijkt zie je soms een lege plek, sommige mensen zetten daar gauw een tas op, bang om aangeraakt te worden. Je kunt ook verlangen naar een gesprek.

Als je naar beneden kijkt zie je soms je gehaaste voeten gaan, misschien goed om je af te vragen waar de haast dan voor nodig was als je weer te laat, te vroeg of vruchteloos aankomt.

Als je niet meer kijken wilt, neem dan de tijd om je af te vragen waar je al die tijd daarvoor dan naar gekeken hebt. Was het het waard?

Als je opnieuw kunt zien, anders, doordat je een moment van grote verandering in het leven meemaakte, waar let je nu meer op?

Als je kijkt, in het algemeen en soms in het bijzonder, wat zie je dan, en vooral wat ziet het terug bij jou?

Ron van Es, hoofdredacteur Betekenis Boeken Club