Zelfcompassie

Afgelopen weekend probeerde ik een spijker in de muur te slaan en kwam ik erachter hoe moeilijk dat eigenlijk is. Een spijker recht in de muur slaan. Recht zonder hem krom te slaan. En ook horizontaal recht zodat het schilderij mooi aan de muur komt te hangen.

Zo’n klus is een perfect moment voor een oefening zelfcompassie.

Ik hoorde mezelf vloeken. En boos zijn op mezelf: ‘Dat je zo een stom, klein nageltje nog niet eens recht in de muur kan slaan!’ Met de daarbij behorende fysieke uitwerking: bloeddrukstijging, hartslagversnelling, gespannen spieren …

Mijn man hoort en voelt mijn boosheid en reageert heel rustig: ‘Ik zou wel eens bij andere mensen thuis achter de schilderijen willen gaan kijken. Hoe ogenschijnlijk perfect worden schilderijen echt zonder extra gat, kromme spijker … opgehangen?’

Hij heeft gelijk. Eens het hangt, ziet niemand wat erachter zit.

Ik kan het niet laten de vergelijking door te trekken naar ons als mensen. Aan de buitenkant ziet iemand er mooi en stralend uit. Niemand ziet wat er scheef zit.

Een mooie oefening in zelfcompassie, in mildheid naar onszelf. Om, die zachtheid die we voor onszelf ontwikkelen, ook door te geven naar anderen.

Een mooi, mild 2025 gewenst!

Elke Leyman, theatermaker, publicist, co-founder van Re-story