Verder na verlies – een dag om te delen

Woensdag 11 september vond het symposium Verder na verlies – een dag om te delen plaats. In cultuur- en congrescentrum Antropia kwamen meerdere mensen bij elkaar die op de een of andere manier iemand hebben verloren.

Diverse ervaringsdeskundigen waren aanwezig en hadden verschillende taken door de dag heen. Elsbeth Kuyster, schrijfster van het boek Moederhart vol rouw en liefde, en Roek Lips, journalist, spreker en auteur van Dit kan ook een goede tijd zijn, mochten de dag beginnen met hun verhaal over hun verlies en rouwproces. Daarna konden de aanwezigen aanschuiven bij een van de groepsbegeleiders om hun ervaringen binnen de groep te delen.

(Moeder)hart vol rouw en liefde

Marieke Foppen verloor haar man in 2017 aan suïcide en naar aanleiding daarvan vond ze Marieke van Lierop. Samen richtten zij Widow Chicks op, waarbij ze evenementen organiseren voor vrouwen die hun partner ook zijn verloren en later schreven ze hier zelfs een boek over. Woensdag mocht Foppen als dagvoorzitter de dag openen met haar verhaal. Openlijk vertelde ze hoe ze haar partner had leren kennen en hoewel het niet altijd goed ging met haar verloofde waren ze gelukkig met elkaar. Tot het moment dat hij niet meer verder kon en voor ze het wist was ze weduwe. Ze is nu hertrouwd en in verwachting van haar eerste kindje.

Na dit mooie verhaal mocht ze de eerste gastspreker aankondigen: Elsbeth Kuysters. Zij is psycholoog en medeoprichter van stichting ‘Saarisnietgek’. Haar dochter Sara was al langere tijd ziek, maar de dokters konden geen duidelijke oorzaak vinden. Dit zorgde ervoor dat Sara regelmatig last had van pijnklachten en in 2017 deelde ze mee dat ze niet meer verder wilde gaan. Naar aanleiding van haar verlies schreef Elsbeth het boek Moederhart vol rouw en liefde en richtte ze later de stichting op. Ze vertelde tijdens het symposium dat ze door gesprekken met haar dochter waarbij Elsbeth voor beiden reageert, nog steeds contact onderhoudt en dat ze haar hele leven lang Sara’s moeder zal blijven.

Cocon

Elsbeths verhaal werd opgevolgd door dat van Roek Lips die zijn zoon verloor tijdens een liftweekend van de studentenvereniging. Levendig vertelt hij hoe hij een paar uur van tevoren nog een appje van zijn zoon kreeg en van het ene op het andere moment onderweg is naar Spanje met angst in het hart voor het welzijn van zijn zoon. Na dit persoonlijke verhaal vertelde hij door middel van een aantal video’s iets meer over rouwen in het algemeen. Deze video’s kwamen allemaal uit zijn project Nieuwe Leiders en bevatten een aspect van het rouwproces.

Toen hij wat jonger was zat bioloog Willem Beekman tegenover een vlindercocon. Hij besloot de cocon voor deze keer open te knippen om te zien wat er in zat en wat hij toen zag, had hij nooit verwacht. In de opengeknipte cocon zat een rups die er uitzag als een hoopte snot. Naast zijn uiterlijk was er niets mee aan de hand; het rook niet gek en de cocon had er ook niet anders uitgezien. Zo ontdekte de bioloog dat – voor een rups een vlinder kan worden – het lichamelijk eerst moet sterven en dat het daarna kan beginnen met zijn transformatie tot een vlinder. Dit verhaal vertelde hij ook aan Roek tijdens het interview dat ze hadden en dit koppelde hij weer aan het rouwproces. Iedereen moet zijn eigen tijd nemen om te rouwen over een verlies en als je de cocon te vroeg openmaakt, vind je ‘snot’.

Lotgenoten

Nadat iedereen in groepjes uiteen was gegaan om te praten met verschillende organisaties en boekenschrijvers kwam Marieke nog eenmaal op het podium om de dag af te sluiten. Het symposium werd nabesproken en mensen kregen de vrijheid om te delen wat ze van deze dag zouden meenemen. Iedereen komt vroeg of laat op een punt in het leven waarin ze iemand verliezen. Of het nu plotseling is of dat het heel lang heeft geduurd, of het door een natuurlijke oorzaak komt of door eigen hand, het verdriet is groot en hoewel iedereen uit eigen ervaring handreikingen kan geven weten veel mensen niet dé manier van verwerken. De organisatoren van het evenement brachten tot slot het nummer Stand by me ten gehore en de zaal zong mee. Het onderstreepte dat het goed is om ‘lotgenoten’, maar ook mensen in je eigen omgeving op te blijven zoeken en elkaar bij te staan. Zo kom je verder na verlies.