TuesDaily: een wintergedichtje

Een stille winternacht, zo kil en guur,
een egeltje dat is verdwaald, zoekend in de natuur.
Geen holletje om in te schuilen, geen liefde om hem heen,
zijn huisje uit zicht verloren, eenzaam en alleen.

De grote bossen zijn angstaanjagend en donker,
de nacht is als een groot zwart gat.
De winterslaap vergeten, zijn ritme is verstoord,
en dus dwaalt hij verder, ongezien en ongehoord.

Sneeuw valt over hem heen als een deken,
steeds wordt het zwaarder om het mee te slepen.
Zijn pootjes geven op, kunnen het niet langer aan,
hij zakt ineen, onder het stille licht van de maan.

Het is teveel voor het beestje, de eenzaamheid en de kou,
hopende dat het snel overgaat, sluit hij zijn oogjes gauw.
Maar plotseling, een helder licht in de nacht,
ineens voelt hij een warmte die zijn pijn verzacht.

Het egeltje wordt opgepakt,
twee armen houden hem stevig vast.
Hij doet zijn oogjes voorzichtig open,
en wordt dan aangenaam verrast.

Een zorgzaam persoon heeft de egel gevonden,
en het beestje in zijn armen gebonden.
Hij aait zijn kop en loopt naar huis,
zachtjes fluistert hij: dit egeltje verdient een thuis.

Het egeltje krijgt een bedje en een deken,
alles om wat warmte in zijn lichaampje te kweken.
Nu is hij deze winter niet langer meer alleen,
met al deze mooie dingen om hem heen.

Het beestje nestelt zich in zijn nieuwe huisje,
dan klinkt uit zijn keel een zachte gaap.
Gerust kan hij nu zijn oogjes sluiten,
tijd om te beginnen aan zijn winterslaap.

Geschreven door Daan van den Burg: een jonge dichter die met een depressie worstelt. Dichten werkt helend voor hem; het brengt hem rust. Zelf zegt hij dat hij dit anderen ook gunt: ‘De feestdagen zijn niet voor iedereen makkelijk. Ik hoop dat mijn gedichten anderen inspireren en een lichtpuntje zijn in moeilijke tijden.’ Optimist Media gunt iedereen een prettige afsluiting van het jaar, we hopen dat u dit kerstcadeautje kan waarderen!