SunDaily: Horizontaal vraagt om Verticaal

Deze uitspraak ken je vast wel: ‘zo boven, zo beneden’. Het is een uitspraak die in het boek van de mysticus Hermes Trismegistos staat. Zo boven, zo beneden betekent dat we het grote weerspiegeld zien in het kleine, dat orde en waarheid van het kosmische, grotere geheel terugkeren in het leven van ieder mens op aarde. Het wordt ook wel het tweede levensprincipe genoemd.

In het boek In lichtjaren heeft niemand haast waarin Marjolein Heemstra zoekt naar de ruimte boven haar, de kosmos, beschrijft ze haar ontmoeting met theoloog Wil van Bercken die haar vertelt over zijn diepe besef ‘een aardbewoner te zijn op een statistisch gezien onbeduidende planeet in een onpeilbaar universum’. Het duizelt, het is onvoorstelbaar, en het is zo dat wij hier reflecteren over ons leven, boodschappen doen, ruzie maken, en ons afvragen wat ons leven überhaupt voor betekenis heeft. Op een aardbol die met enorme snelheid om de zon draait, en die zelf weer met 700.000 km per uur door de Melkweg snelt. ‘Hoe het menselijk leven lichtjaren hiervandaan is begonnen, als grondstof van de sterren, is een bizar, uniek, en haast onmogelijk toeval.’

We leven te horizontaal om te beseffen dat we op een zeer kwetsbare plek in een onmetelijke ruimte wonen. We turen om ons heen en kunnen het geheel niet overzien. Problemen zijn groot, maar onze oplossingen passen op een vierkante meter. We zullen dus verticaal moeten gaan kijken en denken. Zo boven, zo beneden.

Hoe leren we dan naar boven te kijken om te begrijpen dat we diepte kunnen toepassen in ons bestaan? Misschien niet door onze nek te verrekken, maar door een andere, heel oude uitspraak, toe te passen: zo binnen, zo buiten. Dat klinkt simpel maar is het niet. Het betekent dat we stil gaan staan, ons naar binnen keren, en die binnenwereld, die ook onmetelijk groot is, ontdekken. Leren inzien dat er binnen ons een wakkere geest bestaat die wijzelf zijn en dat dit onze verbinding is naar een collectief bewustzijn.

We zien de wereld wel, maar zien we de hele wereld? We kennen de getallen, we begrijpen de afstanden, we ontdekken de gegevens, maar om verder te kunnen zien dan de meters op het dashboard, zoals Bernardo Kastrup al schreef, moeten we buiten de cockpit kijken. Hoe doe je dat?

Om buiten de gebaande paden, buiten de vastgeroeste ideeën, buiten de eigen bubbel te geraken?

Ron van Es

(bovenstaande tekst is een gedeelte uit het boekje ‘Het Leven Vraagt Om’ dat eerder verstuurd werd met Optimist Magazine)

Dit is de elfde column uit de nieuwe reeks getiteld ‘SunDaily’: korte verhalen van mensen die anderen inspireren met een zondagsverhaal.