SunDaily: Heimwee naar het grote leven

De ING aan de lijn…

Of ik me wel realiseer dat, als over 15 jaar mijn hypotheek afloopt, ik misschien te weinig vermogen heb opgebouwd om hier te blijven wonen… Ik luister naar hem en probeer uit alle macht iets van urgentie te voelen uit medelijden met ’s mans moeilijke taak om mij een van risico’s gevrijwaard leven aan te smeren. Mijn pensioengegevens en die van mijn vrouw moeten onverwijld in kaart gebracht worden voordat het te laat is….!

Het getut en gekeutel over inkomenszekerheid en rechten op van alles en nog wat door een verveelde MAX-generatie kan me flink benauwen. Ik neem liever een voorbeeld aan Ben Ferenez die vorig jaar overleed en 103 is geworden. Hij was de hoofdaanklager van het Neurenberg tribunaal na de tweede wereldoorlog en bleef tot zijn dood 10 uur per dag werken aan een rechtvaardige wereld. ‘Make law, not war’ was zijn stelling. Zijn grote droom: staten grijpen niet meer naar geweld bij een geschil maar gaan naar de rechter. Hij streefde naar 100 push-ups op één dag en ging niet op vakantie. ‘En pensioen, daar snap ik ook niks van. Moet ik gaan golfen?’

Oké, ik heb dromen. Maar hoe zorg ik dat mijn leven niet volloopt met gedoe, met dingen die alleen gericht zijn op de instandhouding van dat leven zelf? Het beeld van Stephan Covey spreekt me nog steeds aan. Hij probeert voor een groot publiek een vaas te vullen met gruis, kleine stenen en grote stenen. Wat is de beste manier? Elke keer als hij begint met het gruis en de kleine stenen, blijven de grote stenen over. Het past niet. Als hij eerst de grote stenen in de vaas zet, voegen het gruis en de kleine stenen er vanzelf tussen. De vaas is mooi gevuld. Begin met de grote stenen in je leven!

Soms ontdek je dat je ‘burn-out’ ook elementen heeft van een ‘bore-out’. Je raakt uitgeput van het onderpresteren, de betekenisloosheid… Voor mij heeft het te maken met een heimwee naar het ‘grote leven’. Dat is dat ik mijn grote thema’s voel, mijn geraaktheid, mijn ultieme zorg, mijn grote ‘why’. En als ik dat niet meer voel, moet ik het opgraven onder de dagelijkse irrelevantie die ons bedelft met verslavende korte termijn kicks en schijnzekerheden.  Nietzsche zegt het zo mooi: Wie een waarom heeft, kan bijna elk hoe verdragen…

Rien van der Zeijden, ritueelbegeleider, theoloog

Dit is een column uit de reeks getiteld ‘SunDaily’: korte verhalen van mensen die anderen inspireren met een zondagsverhaal.