Ontwerp van lichaamscellen voor het eerst in kaart gebracht

Wetenschappers aan het Allen Institute for Cell Science brengen voor het eerst het ontwerp van menselijke cellen in kaart. Dit kan leiden tot een doorbraak die de gezondheidszorg radicaal verandert.

De wetenschappers werkten jarenlang aan een database van celafbeeldingen. Dit levert een nieuw wiskundig raamwerk op om de bouwstenen van menselijke lichaamscellen te begrijpen.

Organisatie menselijke cellen

Het team van het Allen Institute for Cell Science, een afdeling van het Allen Institute, werkte met honderdduizenden afbeeldingen van menselijke cellen met een hoge resolutie en zette cijfers op de interne organisatie van menselijke cellen. Hiermee legden de wetenschappers details vast over de rijke variatie in celvormen, zelfs tussen genetisch identieke cellen die onder dezelfde omstandigheden werden gekweekt. Het team beschreef hun werk in een artikel dat in het wetenschappelijke tijdschrift Nature is gepubliceerd.

Cellen bij gezondheid en ziekte

Begrijpen hoe cellen zichzelf organiseren onder gezonde omstandigheden kan wetenschappers helpen beter te begrijpen wat er misgaat bij ziekte. ‘De manier waarop cellen zijn georganiseerd, vertelt ons iets over hun gedrag en identiteit’, zegt professor Susanne Rafelski, die de studie leidde samen met senior wetenschapper Matheus Viana. ‘Wat er in het veld ontbreekt, terwijl we allemaal proberen te begrijpen hoe cellen veranderen in gezondheid en ziekte, is een rigoureuze manier om met dit soort organisatie om te gaan. Die informatie hebben we nog niet gebruikt.’

Celbiologie

‘Dit onderzoek brengt alles samen wat we hebben gedaan aan het Allen Institute for Cell Science sinds de oprichting van het instituut’, zegt Ru Gunawardane, uitvoerend directeur van het Allen Institute for Cell Science. ‘We hebben dit allemaal vanaf nul opgebouwd, inclusief de statistieken om verschillende aspecten van hoe cellen zijn georganiseerd te meten en te vergelijken. Waar ik echt enthousiast over ben, is hoe wij en anderen in de gemeenschap hier nu op kunnen voortbouwen en vragen kunnen stellen over celbiologie die we voorheen nooit zouden kunnen stellen.’