Brian de Mello
Brian de Mello heeft een passie voor tekst en creatie. Die kan hij kwijt in...
Hoofdredacteur van The Optimist, Brian de Mello, haakt met zijn net-na-kerst-toespraak in op de woorden van koning Willem-Alexander. Over vrijheid, vooruit lopen op de troepen en de noodzaak van The Optimist
Op Eerste Kerstdag hield Z.M. Koning Willem-Alexander zijn kersttoespraak. Hij noemde één ding dat ons in het bijzonder met elkaar verbindt: vrijheid, ‘als de vlam die in alle Nederlandse harten brandt’. Laat vrijheid nou het thema zijn van de huidige editie van The Optimist. Toeval? Synchroniciteit? Dat zou zomaar kunnen. Als redactie proberen we vooruit te kijken en te voorspellen welke onderwerpen de komende tijd actueel zijn. Datgene wat iedereen bezighoudt, waar je bij de koffie over praat, waar mensen over in discussie gaan. Het dwingt ons om af en toe de glazen bol uit de kast te halen en een blik op de verwachte toekomst te werpen. Zo is ons tijdschrift ooit gestart: als ‘kroniek van de onderstroom’. Een podium gevend aan het gedachtegoed dat de verandering in gang zet, dat net een stapje voor de muziek uit loopt, om richting te geven aan betere mogelijkheden en keuzes voor de toekomst. Daar zit soms iets eigenwijs of dwars in. Maar we hebben kennelijk de zegen van de Majesteit: ‘Om vrij te zijn, moeten we het dwarse denken toelaten. In onszelf en bij anderen.’
Bijna een kwart eeuw later zijn we dat karakter niet kwijtgeraakt. Gelukkig maar. Wel zijn we met onze tijd meegegaan en is iets wat in de jaren negentig nog ‘alternatief’ was, inmiddels ‘mainstream’ geworden. Van milieubewust leven tot yoga. Die voortdurende sprong voorwaarts en het aandacht geven aan initiatieven die de wereld mooier maken waren voor mij de motivatie om ruim een jaar geleden het ‘hoofdredactiestokje’ van Lisette Weber-Ziere over te nemen. Met veel zin, en veel ambitie. Want een blad als The Optimist verdient niet alleen een betrokken, maar ook een groot lezerspubliek.
Alleen… hoe krijg je dat voor elkaar? Hoe bereikt een positief-kritisch en zelfstandig opinietijdschrift meer mensen? Allereerst: niet in ons eentje. Schrijvers, (soms dwarse) denkers en lezers die zich al langere tijd verbonden voelden aan het blad, dachten met ons mee. We luisterden naar de meningen van onze abonnees en andere fans. En we merkten dat er in de maatschappij blijvend behoefte is aan een tijdschrift met een positieve insteek, dat inspireert en hoop geeft. Hoop, zonder naïef te zijn. Want er gebeurt genoeg in de wereld wat ons de wenkbrauwen doet fronsen of tot tranen beweegt. Dat hoort er allemaal bij. Zelfs de Koning refereerde hier eergisteren aan in zijn toespraak: ‘Ook mislukkingen en tegenslagen horen bij het leven.’ Zonder dalen geen pieken, en dat vraagt van ons een flinke dosis incasserings- en relativeringsvermogen, en de kunst van het accepteren. ‘Het is okee.’
Voor iemand die soms ongeduldig kan zijn, is dat laatste een hele opgave. Accepteer het leven zoals het is, omarm de pijn en wees elkaars troost, heb ik geleerd van wijze personen om mij heen. Ook dat is één van de redenen waarom ik mij verbonden heb aan The Optimist: de mogelijkheid die ik dag in dag uit krijg om zulke mensen te ontmoeten. Om ze te interviewen, ze te verleiden tot het schrijven van een verhaal, of gewoon om elkaar te inspireren. Dat beschouw ik als een cadeautje. Zij zijn namelijk degenen die de verandering durven aan te jagen en die ons de spiegel van het bestaan voorhouden. Een positief medium als The Optimist bundelt de krachten en zendt hun boodschap de wereld in. Als tegenwicht voor de negatieve berichtgeving en het cynisme in andere media.
In 2020 bestaat ons blad, dat ooit begon als Ode, 25 jaar. Reden voor een feestje, dat we eind mei gaan vieren in Amersfoort. Een mijlpaal, maar het ultieme doel van The Optimist is – schrik niet – om onszelf op te heffen; opdat we niet meer ‘nodig’ zijn in deze maatschappij. Stiekem hoop ik dat dit voorlopig niet het geval zal zijn en dat we, hoe voorspoedig het ook mag gaan in de wereld, we altijd behoefte zullen hebben aan bevestiging van een verantwoord-positieve kijk op de wereld.
Ik nodig je daarom van harte uit om het avontuur met ons mee te maken. Deel je verhaal of initiatief met ons, stuur dit bericht door naar al je vrienden, zorg dat meer mensen weten van ons bestaan, geef het blad cadeau aan iemand die je dierbaar is. Dan gáán we vol goede moed voor de volgende 25 jaar. Te beginnen met een optimistisch, gezond en inspirerend 2020.
Namens de hele redactie wens ik je allereerst een fijne jaarwisseling!
Brian de Mello
Hoofdredacteur
P.S.: Zojuist heb ik een exemplaar van The Optimist naar Paleis Noordeinde gestuurd.
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.
Schrijf je gratis in voor onze PositiefNieuwsBrief (1 tot 3 e-mails per week). Uitschrijven kun je ieder moment door op de unsubscribe-link te klikken die onderaan iedere mailing staat.
Ik snap dat de reden om te stoppen de juiste reden zou zijn; maar…. ik ben daar nog niet en ik put inspiratie uit de artikelen – dwars, nieuwe invalshoek, fris en vers. Ik heb het nog nodig, en ik denk velen met mij. Het zou te vroeg zijn om dit podium op te heffen, The Optimist heeft ook een verbindende functie. Hartelijk groeten, Adriënne Wurpel
Mooie tekst, Brian.
Alleen toen ik de ene zin las, met het woordje ‘opheffen’ erin, schrok ik even. Daar zijn we nog niet, niet doen! dacht ik. We hebben het gevoel van ‘hoop’ nog nodig.. We kunnen nog zo veel van elkaar leren.. Het blijft belangrijk dat we positieve berichten uit de onderstroom en uit andere richtingen met elkaar delen. We hebben alles nodig om vrijheid in onszelf te vinden en om anderen in vrijheid zichzelf te laten zijn. Dan pas kunnen we in echte vrijheid met elkaar samen leven. In zo een wereld zou ik graag willen leven..