MonDaily: een kerstgedichtje

De wind giert door de ramen heen,
mijn kamer voelt winters koud.
Met een dampende kop chocolademelk op schoot,
voelt het hier warm en vertrouwd.

Dromend van een betoverende kerst,
zie ik kinderen buiten spelen met een slee.
Sneeuwvlokjes dwarrelen omlaag,
En in gedachten dans ik met ze mee.

Zo vrij en onbezorgd,
de sneeuw dwarrelt in het rond.
Dansend in die grijze lucht,
tot ze verdwijnen op de witte grond.

De kinderen lachen en juichen,
ze zijn zo speels en blij.
In hun vreugde voel ik het,
de kerst is nabij.

Sneeuwvlokjes blijven maar vallen,
nodigen me uit om naar buiten te gaan.
Ondanks de grauwe winterlucht,
kan ik de verleiding niet weerstaan.

Ik schiet in mijn schoenen,
trek mijn warmste jas gauw aan.
Ik ren zo snel als ik kan naar buiten,
want ik wil in de sneeuw kunnen staan.

Op straat laat ik de wind mij omarmen,
de kou voelde nog nooit zo fijn.
Dolgelukkig draai ik in het rond,
wat is het bijzonder om in de sneeuw te zijn.

Geschreven door Daan van den Burg: een jonge dichter die met een depressie worstelt. Dichten werkt helend voor hem; het brengt hem rust. Zelf zegt hij dat hij dit anderen ook gunt: ‘De feestdagen zijn niet voor iedereen makkelijk. Ik hoop dat mijn gedichten anderen inspireren en een lichtpuntje zijn in moeilijke tijden.’ Optimist Media gunt iedereen een prettige afsluiting van het jaar, we hopen dat u dit kerstcadeautje kan waarderen!