Klein geld, groot gebaar

Vorige week dronk ik koffie met een vriendin. Ze vertelde me wat haar die ochtend was overkomen.

Ik sta in de buurtsupermarkt bij de kassa aan te schuiven. Voor mij staat een vrouw en betaalt met muntjes. Heel veel muntjes. Enkel kleingeld. Het duurt dus eventjes vooraleer de kassierster al het geld geteld heeft en het aan mij is. Normaal word ik dan al zenuwachtig, maar nu had ik tijd. Dus ik wachtte geduldig zonder er iets van te zeggen. Daarbij, mocht ik haast gehad hebben, kon ik ook kiezen voor de zelfscan. Deze keer dus niet. Ik bleef rustig wachten.

Als het mijn beurt is, begint de kassierster met een verontschuldiging: ‘Sorry dat het zo lang duurde. De dame voor u is de vrouw van de schoenmaker. Op de hoek van hun straat zit een zwerver en geregeld komt die zwerver met het kleingeld dat hij krijgt van passanten bij hen binnen. Dan wisselt haar man het geld voor een briefje en geeft de zwerver een kop warme koffie. De vrouw komt dan later hier haar boodschappen doen en betaalt met het kleingeld.’

Zo zie je maar, zei mijn vriendin tegen mij. Voor hetzelfde geld was ik boos geworden omdat ik langer moest wachten. Uiteindelijk weet je nooit welk verhaal achter iets of iemand schuilgaat.

Ideaal voor een column dacht ik bij mezelf. Net voor kerst, de periode van naar binnen keren en bezinnen.

Dankjewel lieve vriendin. Dankjewel schoenmaker, zwerver en kassierster. Voor de geste en het mooie verhaal dat nog maar eens laat zien dat niks is wat het lijkt. En dat het goed is om met open blik naar de wereld te blijven kijken.

Elke Leyman, theatermaker, publicist, co-founder van Re-story