Filmtips om de quarantaine door te komen: Dolor Y Gloria

Tijdens de coronacrisis zitten velen van ons opeens dagenlang thuis. Na negentien keer The Optimist door te hebben gelezen, voel je misschien behoefte aan afwisseling. Daarom geven we, zolang de lockdown duurt, om de week een filmtip in onze nieuwe filmrubriek. Vorige week raadden we ‘Sorry We Missed You’ aan. Nu is het tijd voor een herinnering in filmvorm met ‘Dolor Y Gloria’.

Terwijl je in bed ligt, vloeien jeugdherinneringen over je heen. Dat is een emotionele ervaring die velen van ons delen. Deze sentimentaliteit lijkt misschien moeilijk in een filmmal te gieten, maar dat is precies wat Dolor Y Gloria als doel voor zichzelf stelt. Schrijver en regisseur Salvador Mallo (Antonio Banderas) ontdekt op middelbare leeftijd dat hij de energie om films te maken kwijt is geraakt. Hij valt weg in de kwalen die hem dwarszitten en zoekt uiteindelijk zijn heil in een gevaarlijke drug: heroïne. Wat de film onderscheidt is niet dit verhaal, wat op zichzelf ook de moeite waard is, maar het gevoel dat je een herinnering herleeft die je niet eigen is. Er zijn nauwelijks films die niet vanuit het oog van een personage worden vertolkt, maar in dit geval merk je dat er ook van objectiviteit geen sprake is.

Door kriskrasse sprongen tussen verschillende momenten in het leven van Salvador en een ietwat hyperrealistische en samenvattende stijl die zichzelf mixt met fantaserende elementen, kan je twijfelen of dit niet allemaal een hervertelling is vanuit Salvadors eigen psyche. Ook de warme kleuren waaruit de film bestaat versterken dit effect. De fragmenten uit zijn jeugd zijn nauwelijks samenhangend en lijken, wat in veel andere films wel het geval is, niet per se een actieve rol te spelen in het verhaal. Het zijn de terugblikken van iemand die een mooi en lang leven achter de rug heeft, met alle ups en downs die dit met zich meebrengt. Je voelt je dan ook door deze manier van filmen bijna persoonlijk betrokken in het verhaal van de film. Je zou zelf wakker kunnen worden en twijfelen of het Salvador of jij was die zo mooi kon zingen in het jeugdkoor.

De Spaanse regisseur Pedro Almodóvar is een van de meest internationaal succesvolle Spaanse filmmakers, en met alleen al twee Academy Awards onder zijn riem is dit moeilijk te ontkennen. De filmmaker zegt zelf dat al zijn films autobiografische elementen hebben, maar als dat nog niet duidelijk was door de vele connecties tussen hem en het karakter Salvador, komt Dolor Y Gloria waarschijnlijk het dichtstbij. Het laat met een mix van realiteit en fictie de dingen zien die de regisseur bezighouden op zijn oude dag, wat verklaart waarom de film zo goed het gevoel van een herinnering weet te vatten. Klik hier om te zien waar je de film kunt kijken.