Filmtips om de quarantaine door te komen: Capernaum

Tijdens de coronacrisis zitten velen van ons opeens dagenlang thuis. Na negentien keer The Optimist door te hebben gelezen, voel je misschien behoefte aan afwisseling. Daarom geven we, zolang de lockdown duurt, om de week een filmtip in onze nieuwe filmrubriek. Vorige week raadden we ‘Dirty God’ aan. Deze week gaan we iets verder van huis, namelijk naar Libanon met ‘Capernaum’.

Misschien herken je het gevoel uit je jeugd: dat niemand naar je luistert. Als kind voel je je op zo’n moment gefrustreerd en het gevoel komt naar boven dat de hele wereld tegen je is. In de film Capernaum volgen we Zain El Hajj (gespeeld door Zain Al Rafeea), die woont in een Beiroetse sloppenwijk. Dagelijks moet hij met dit gevoel worstelen. Ondanks dat hij jong is (zijn precieze leeftijd weet hij niet) heeft hij goed door wat er om hem heen gebeurt. Als hij dit echter met zijn omgeving wil delen, lijkt geen enkele volwassene er oor voor te willen hebben. Voordat we meer leren over zijn situatie, krijgen we eerst een andere scene in beeld. Weer zien we Zain, maar nu wordt hij in ketens naar een rechtszaal gevoerd. Hij heeft zijn ouders aangeklaagd voor het feit dat ze hem op de wereld hebben gezet. In deze setting beginnen we aan een film die ons vertelt hoe Zain het heft in eigen handen neemt in een wereld waar eigenlijk geen plaats is voor kinderen.

De film geeft op een harde, al dan niet nodige, wijze weer hoe het voor een kind is om te leven in een sloppenwijk. In de film lijkt de Libanese regisseur Nadine Labaki niet alleen een verhaal te vertellen. Zij probeert ons te laten zien dat het niet toelaatbaar is dat kinderen in deze tijd nog steeds met dit soort situaties moeten kampen en hoe belangrijk de rol van een volwassene is om hier iets aan te doen. Deze kritiek laat zij vrij letterlijk zien: in de film houdt zij niet alleen de ouders van Zain verantwoordelijk, maar klaagt ze ook een maatschappij aan waarin dit soort situaties kan plaatsvinden. Dit doet ze des te effectiever door, net zoals in haar voorgaande films ‘Caramel’ en ‘Where do we go now?’, amateur-acteurs te gebruiken. De film leent elementen van het leven van hoofdrolspeler Al Rafeea, die zijn voornaam met het hoofdpersonage deelt, waardoor het realisme ervanaf spat.

De film kreeg een staande ovatie van vijftien minuten op het filmfestival van Cannes en won hier ook de prestigieuze juryprijs. Bovendien is Capernaum ook te vinden in de lijst van de top honderd beste films van de 21ste eeuw van The Guardian, waar het een plaats inneemt tussen films van Quentin Tarantino en David Fincher. Klik hier om te zien waar je de film kan kijken.