In de voedingsmiddelenindustrie is een grote druk ontstaan om synthetische ingrediënten te vervangen door natuurlijke alternatieven, veelal gedreven door consumenten. Volgens Andrew Elder, promovendus in de voedingswetenschap aan Penn State University willen consumenten schone labels. ‘Ze willen geen synthetische, chemisch klinkende ingrediënten meer vanwege het feit dat ze deze niet herkennen en omdat partijen beweren dat sommige ingrediënten toxisch zijn.’
Onderzoekers aan de Penn State University ontdekten een natuurlijk antioxidant in graanzemelen dat voedsel langer kan conserveren. Ook kan het antioxidant synthetische varianten vervangen die momenteel in de voedingsmiddelenindustrie worden gebruikt. De Penn State onderzoekers bestudeerden de verbindingen genaamd alkylresorcinols (AR). De bevindingen verschijnen deze maand in de gedrukte editie van Food Chemistry. Planten zoals tarwe, rogge en gerst produceren alkylresorcinols op natuurlijke wijze om te voorkomen dat schimmels, bacteriën en andere organismen op de graankorrels groeien. Vaak worden AR’s afkomstig van de zemellaag van graanplanten echter weggegooid of gebruikt voor veevoer. De onderzoekers vroegen zich af of AR’s ook voedsel konden conserveren.
Nieuwe techniek
‘De industrie kent nog niet veel natuurlijke alternatieven voor synthetische antioxidanten’, zegt Elder die zich richt op het identificeren van nieuwe natuurlijke antioxidanten om de houdbaarheid van levensmiddelen te verlengen en aan de wensen van de consument te voldoen. Met zijn team ontwikkelde hij een techniek om AR’s uit roggezemelen te extraheren en te zuiveren. Vervolgens bestudeerden de wetenschappers hoe goed AR’s in staat waren om omega-3-rijke oliën, die bestonden uit twee vloeistoffen zoals azijn en olie, te conserveren. Ze ontdekten dat alkylresorcinols als antioxidant fungeerden, waardoor werd voorkomen dat omega-3-oliën snel werden aangetast. Dit in vergelijking met emulsies waaraan geen antioxidanten waren toegevoegd.
Bij de vergelijking met de natuurlijke antioxidant Vitamine E en een synthetische variant, was de werking echter minder effectief. Mogelijk kwam dit doordat AR-extracten nog niet volledig zuiver waren. De onderzoekers gebruikten bovendien een mix van verschillende AR’s. Toekomstig onderzoek naar verschillende typen AR’s zal uitwijzen of een individueel AR-type meer of minder effectief is dan conventioneel gebruikte antioxidanten.
Bron: Penn State 
Reacties