DICK!

– Geert belde, of je terug belt als je eraan toe bent, want hij  ziet ook dat je moe bent. Hij was trouwens heel aardig. Hij vindt dat je het goed doet. Alles in aanmerking genomen.

– Alles in aanmerking genomen?

– Ja, hij zei dat het een vak is en dat het gek zou zijn als je dat meteen beheerste. Hij was zelf in het begin ook onzeker. Hij hakkelde ook. Dat kan je je toch niet voorstellen? En intoneren is hij pas later gaan leren. Heldere zinnen zeggen, dat is iets van de laatste tijd. Er gaat wel tien jaar over heen voor je het een beetje in de vingers krijgt, zei hij. Hij vertelde ook dat hij wel zag dat je moe was. En dat je met mij bofte, dat zei hij ook. Hij vroeg of we het leuk zouden vinden een keer bij hem te komen eten. Moet je wel geblinddoekt in de auto. Denk dat dat een grapje was. Hij heeft een prettige stem. Geert. We hebben nog wat zitten praten. Over van alles. Hij is ook geestig. Dat beeld had ik helemaal niet. Mooie stem. Viel me ineens op.

– Nou geestig.

– Ja, dat vond ik echt. Een beetje ondeugend. Hij had naar me zitten kijken bij de troonrede. Dat we een mooi stel zijn, zei hij. Ik kan me wel voorstellen dat vrouwen op hem vallen.

– Ik ga ‘m vanavond niet meer terugbellen.

– Dat voorspelde hij al. ‘Dick is moe, maar hij doet het goed. Ik zie hem niet als een trekpop. Of een filiaalchef. Echt niet.’ Dat herhaalde hij een paar keer, en toen moest hij lachen.

– Verder nog iets?

– Nee lieverd. Ik ben gewoon blij dat je thuis bent. Zullen we vanavond de film afkijken? Vanaf het moment dat je in slaap viel. Je was moe.

– Ik ben die Geert spuugzat.

– Lieverd, wat zeg je nou. Hij vindt juist dat je het heel goed doet. Je bent gewoon moe. Echt. Dat is het. Weet je wat, we doen de film een andere keer. Het is allemaal nieuw voor je. Dat zei Geert ook. Het is een vak, zei hij. Daar gaat gewoon heel veel tijd overheen.

Harry Starren