De otter doet het goed sinds de herintroductie 15 jaar geleden

Het is vijftien jaar geleden dat de otter, na jarenlange afwezigheid, op Nederlands grondgebied werd teruggeplaatst. De herintroductie mag een succes genoemd worden. De populatie wordt volgens de laatste cijfers geschat op zo’n 185 exemplaren.

In 1988 werd de laatste ‘Nederlandse’ otter dood gevonden, verdronken in een visfuik in de buurt van Joure (Friesland), waarmee de diersoort officieel was uitgestorven in ons land. Het verdwijnen van de otter had verschillende oorzaken. Het water was vervuild door het lozen van schadelijke stoffen. Maar ook de bestrijdingsmiddelen die de landbouw gebruikte is een oorzaak. Daarnaast werd hun leefgebied steeds meer versnipperd, waardoor de otters wegen moesten oversteken. In het verkeer werden dan ook de meeste slachtoffers gemaakt.

In 2002 besloot men 31 otters uit te zetten, in het Nationaal Park Weerribben-Wieden in Overijssel. Tegelijkertijd werden er maatregelen getroffen om de waterkwaliteit te verbeteren, in de wetenschap dat de otter alleen kan overleven als het leefgebied zich ook herstelt. Het is inmiddels duidelijk dat niet alleen de otter, maar ook andere dieren, waaronder bedreigde diersoorten op de zogenaamde ‘Rode Lijst’, profiteren van deze verbeteringen.

Een belangrijke bijdrage aan het succes is het actief monitoren van de dieren. Zo worden de DNA-profielen van dood gevonden otters nauwkeurig in de gaten gehouden, waardoor er zicht is op de genetische variatie. Hierdoor krijgt men een idee van hoe groot de otterfamilies zijn en hoe ze zich verspreiden. Wat ook erg hoopvol is, is dat er onlangs ook Duitse otters in Nederland zijn gesignaleerd. Dat zal in de toekomst de genetische diversiteit ten goede komen. Al met al is de herintroductie een echt succesverhaal. De otter is inmiddels in alle afzonderlijke Nederlandse provincies is gespot.