De grens

Ik schrijf deze column nog in het oude jaar, maar jij leest hem in het nieuwe jaar. Tussen die tijd loopt er een grens. Een grens van tijd, die imaginair is. Een grens die hier tussen de regels doorloopt. Onzichtbaar, maar wel voelbaar. Zoals grenzen vaak zijn. Een grens om een stuk land, een grens tussen twee mensen, een grens vanwege verschillende gedachten. En ook een grens tussen twee tijden, het oude en het nieuwe.

Hoe is het dan, vraag ik me hier af, hoe het nu met jullie, daar, is? Is er veel veranderd? Lonkt het schone lege jaar? Heb je oude gewoonten achter je gelaten? Is het klaar met je andere werk en vangt het nieuwe werk aan? Heb je nieuwe ideeën, daar in die andere tijd? Ben je dus echt over die grens gegaan, en wordt nu alles anders?

Grenzen geven begrenzing, en daar hebben we genoeg voorbeelden van nu in deze tijd dat ik schrijf, en ik vermoed dat die begrenzingen in het nieuwe jaar nog wel even doorgaan. Soms helpt een begrenzing, het geeft aan waar je goed in bent, wat je kunt, wat je wilt. Vaker maken begrenzingen juist afscheidingen. Het een tegenover het andere. Jij tegenover de rest. De ene groep tegenover de andere groep. De grens, hoe imaginair die ook is, is de scheidslijn. Er overheen stappen kan niet. Of wordt bemoeilijkt. De grens is de grens.

Maar net als de tijd imaginair is, bedacht, alleen de datum aangeeft van een oud en nieuw jaar, tussen mij hier achter de laptop en jou daar, misschien achter je eerste kop koffie, zo is de gedachte dat we zoveel verschillen ook imaginair. Bedacht. Uit ontwikkeld door mensen die graag het idee van grenzen gebruiken in hun denken. Bedacht door overheden die graag willen scheiden of alles willen binnenharken. Bedacht door neuroten die denken dat je binnen de lijnen alleen kunt kleuren. Bedacht door politici die zuchten naar een eigen groep of publiek, achter de eigen grenzen.

Hoe is het dan om over die grens met jou te communiceren? Aan jou te denken in dat nieuwe jaar, terwijl hier nog alles bij het oude is? De verbeelding doet dus wonderen. Geen belemmeringen, geen grenzen.

Zou dan ook die verbeelding niet helpen bij het oplossen van grenzen tussen ons en de issues? Tussen ons en de rest? Tussen ons en de anderen? Vast wel. Ik heb daar al een verbeelding bij en geen grens die mij daarin tegenhoudt.

Ik hoop je binnenkort – waar dan ook, hoe dan ook, en in welke vorm dan ook – te ontmoeten.

Ron van Es