De dood in de ogen

Ik hou me de laatste tijd meer bezig met dat wat ik 4 belangrijke thema’s acht van ons bestaan. Dat is natuurlijk het leven, het levende & hoe we in dit leven tot bloei komen. Maar bij bloei hoort ook het afsterven. De natuur leert ons dat. Maar soms lijkt het alsof we ons alleen bezig willen houden met het allemaal levend willen houden. De schittering van de bloei, de aandacht voor als het moois. Alsof in het vergaan ook geen schoonheid is. Heb je weleens bedacht dat die schoonheid er alleen maar kan bestaan tegenover het vergaan? Zoals bloemen in een vaas prachtig zijn, maar eigenlijk al aan het doodgaan zijn, want ze zijn ten slotte afgesneden. We kijken er een paar dagen naar hoe ze in volle glorie staan en ook bezig zijn af te sterven.

Binnen het boeddhisme is het traditie om een aantal keren per dag te denken aan je eigen dood. Dat maakt je nederig en je geeft eigen inbreng in dat leven precies die plek die het krijgen kan. Lekker belangrijk allemaal maar bedenk ook je eigen einde. Zoals Stephen Covey, die de bestseller ‘De 7 eigenschappen’ ook schreef: leef met het zicht op je eigen einde.

Met de dood in de ogen krijg je de kans om je eigen handelen beter op waarde te schatten, en misschien ook beter te zien wat jouw handelen betekent na jouw dood.

Zo kwam ik tot deze 4 thema’s:

De schoonheid – het ademende, het leven, de kunst van het leven

De dood – de overgang, het afsterven, de kans op een transitie

De troost – de herkenning, het eigene, de plaats van uitrusten

De rouw – het afzien, loslaten, de manier van overgeven

In de schoonheid van het leven gaat het over waarnemen. Zie je waar je loopt, hoe je ademt, kijkt, omarmd, bent.

In de dood zul je het onvermijdelijke tegenkomen, je eigen sterven. Niets is eeuwig en toch is er ruimte voor eeuwigheid.

In de troost is er een plaats om de ander toe te laten, samen de tranen voelen. Troost maakt ons de mens die we zijn.

In de rouw kunnen we het alleen maar uit handen geven, en het verdriet laten zien. Hier leren we los te laten.

Deze 4 thema’s zijn heel goed in te vullen in je leven & werk. Hoe ervaar je nu de schoonheid in het leven of is er een nieuwe fase en moet eerst iets worden afgesloten? Ik zou hier zelfs zeggen: afgelegd. Dan treedt de dood in. De overgang, en de kans op een transitie. Natuurlijk is er dan het rouwen. Rouwen over dat wat niet meer bij je hoort. Geef het de ruimte. Want er is nu ook troost. Ook de troost om getroost te kunnen worden.

Van de dood naar de schoonheid van het nieuwe. Van rouw naar de troost met de ander.

Ron van Es