Daar ben je mooi klaar mee

Wanneer ben je eigenlijk klaar, en waarmee dan? Een gedachte die bij me opkwam omdat dit mijn laatste column is voor de online versie van Optimist magazine. Klaar dus.

Maar waarmee ben ik dan klaar? Met schrijven? Nee, want u gaat mij nog veel lezen in de papieren versie van Optimist magazine. Over boeken vooral. Daar schrijf ik namelijk heel veel over, en ben van plan dat nog lang te doen. Ook zoiets, boeken lezen. Wanneer ben je daar dan klaar mee?

Naast schrijven en lezen over boeken, denk ik ook veel. Wanneer ben ik daar dan eens klaar mee? En met informatie verzamelen, websites napluizen, kranten lezen, social media checken? Er zijn dagen dat mijn hoofd ervan tolt. Misschien moet ik daar dan ook maar eens klaar mee zijn.

Minderen. Minder denken. Stilte in het hoofd. Of nog beter: ruimte maken. Ruimte voor nieuwe dingen, andere gedachten, nieuwe avonturen. Klaar met het oude.

Kan dat? Kun je ergens dan die bedachte punt zetten? Klaar. Nu iets anders. Ja, dat kan.

Volgende maand ga ik een nieuwe gedichtencyclus schrijven. Die cyclus wordt het hart van een poëziebundel die samen met wat oudere gedichten ‘Zie naar jou om’ gaat vormen. Een bundel waar ik nog niet klaar mee ben, met gedichten die wel helpen om ergens een punt te zetten. Of een andere gedachte te vormen.

Om die cyclus te kunnen schrijven, merk ik, moet ik eerst ergens een punt achter zetten. Ruimte maken. Pas als er ruimte komt, kan iets anders ontstaan. Als iets klaar is, kan iets anders beginnen.

Wanneer ik oud en wijs zal zijn…

zal ik dat kind dat langs huppelt nakijken,
zal ik het ruisende blad in de boom horen,
zal ik het ochtendnieuws langs mij neerleggen,
zal ik onderweg weer nieuwe liedjes neuriën,
zal ik net doen alsof ik alles vergeten ben.

Want oud en wijs was ik al vanaf het begin.

Ron van Es