Corona helpt bijencomeback

Eén reactie op “Corona helpt bijencomeback”

1. Ja , ik word er ook erg gelukkig van; dat ik op mijn dakterrasje in Amsterdam heel veel bijtjes heb gezien dit jaar. Ik woon in een ‘Vliegroute- baan’ en besef nu pas hoeveel onrust en onbewuste ongelukkigheid dit vliegverkeer boven mijn hoofd mij heeft gekost al die jaren. Behalve de kerosine die ongetwijfeld vele malen boven mijn hoofd is geloosd en de voorzichtigheid waarmee ik ging ademhalen als ik buiten zat, heeft het iets duisters met mij gedaan wat ik nu pas voel. Juist omdat ik merk hoe gelukkig ik word en me bevrijd voel als ik nu buiten kom. Zonder al dat lawaai, die slechte lucht, die opgedrongen onrust.
   Ik kan weer ademen en zie de helderblauwe lucht en de schone wolken en mijmer bij een vogelfluitconcert. Wat heerlijk! Het is als een afzuigkap die aanstaat. Je merkt pas hoe onrustig het was doordat je je zo opgelucht voelt als je hem uitzet.
   Aan welke onrust en vervuiling hebben wij ons allemaal nog meer onderworpen? Zonder dat we het echt beseffen. Hadden wij een wereldwijde crisis nodig om op vele vlakken weer bij ‘onszelf’ te komen? Bij onze eigen natuur? Want ja, wij vergeten weleens dat wijzelf ook Natuur zijn.
   Daar moet net als voor de dieren en de omringende natuur beter voor gezorgd worden. We moeten weer leren voelen i.p.v alles overlaten aan het ( soms ) doorgedraaide verstand.
   Het verstand, die een goeie ‘produktieleider ‘ is, maar beslist geen regisseur.
   Terwijl ‘ dat wat ons beademt, dat wat ons hart klopt, die intelligentie de werkelijke regie over ons leven zou moeten hebben. Want ‘DAT’ in onszelf weet en voelt wat goed voor ons is…en dat voel ik als ik naar de stil bewegende wolken kijk, naar de maan die dichterbij lijkt te komen, naar de extreem fonkelende ster die ik laatst zag. Toen ik naar dat bijtje keek, dat zich laafde aan mijn bescheiden bloemenpracht en toen per ongeluk mijn huis invloog.
   Als ik het had overgelaten aan mijn ‘produktieleider’, had die even snel een goedbedoelde reddingsactie ondernomen zonder op te merken dat er daarbij een vleugeltje tussen het glas en de daaronder geschoven ansicht was gekomen. En dat het bijtje al ten dode was opgeschreven, toen het werd ‘vrij gelaten’ in de lucht.
   Of er was helemaal geen tijd geweest om het bijtje te redden..en lag het daar twee dagen later op zijn ruggetje ergens onder de keukentafel. De produktieleider in mij wordt ook nu alweer onrustig, ongeduldig. ” Hou eens op zeg, met die sentimentele onzin, eindeloos achter die computer te zitten! Er moeten veel belangrijker dingen achter die computer gebeuren, namelijk rekeningen betalen en mails beantwoorden en andere problemen die moeten opgelost…Zodat je je in de toekomst ‘ geen zorgen’ hoeft te maken.”
   Terwijl ik, op dit moment juist enorm geniet. Ik deel iets met jou Lezer, iets wat diep in mij schuurt eigenlijk. Misschien dat jij, Optimist Lezer, ook weleens zoiets voelt. Ondanks het feit dat je natuurlijk normaliter een ‘ ras-optimist’ bent.
   Maar heeft het jou stiekum ook pijn in je hart gedaan de afgelopen jaren, wat je zag gebeuren?
   Dat wij allemaal, ook hogeropgeleide, slimme ondernemende mensen hebben toegestaan hoe we langzamerhand ‘onbewust’ werden (gemaakt.) Dat we niet echt door lijken te hebben wat er eigenlijk precies gebeurt. Op grote schaal… Dat we altijd weer hopen dat ‘de wetenschap en/of de nieuwe technieken’ het wel weer zullen oplossen. Maar wat mij betreft gaat juist daar veel fout de afgelopen jaren. Staart iedereen vanuit zijn eigen ‘ expertise- naveltje’ naar de wereld en zien te weinig mensen de werkelijke verbanden. Is er een pijnlijk gemis aan ethiek, wijsheid en besef van de ‘ samenhang der dingen’. Namelijk weten en begrijpen dat alles en iedereen intrinsiek van elkaar afhankelijk is. Altijd.
   Dat iedere keuze een effect heeft op een ander wezen. En uiteindelijk weer op jezelf. En dat een werkelijk duurzame wereld pas voortvloeit vanuit dat diepe besef, die wijsheid, dat gevoel. Zouden degenen die dat besef nu al in zich dragen zich moeten verenigen? Om te helpen draagvlak voor dit nieuwe holistische bewustzijn te creeeren? Zodat ieder individu steeds meer beseft dat het leven helemaal geen zin meer heeft als wij de bijtjes laten uitsterven… want wij volgen binnen niet al te lange tijd vanzelf in ons graf.
   Kunnen we leren van nu af aan realistische concrete keuzes te maken op ieder vlak van ons leven vanuit een gedegen holistische kennis? Zou niet ook iedere viroloog, neuroloog, geneticus , econoom, kunstenaar, politicus, acteur, journalist en digitaal of Artificial Intelligence genie doordrongen moeten worden van een gedegen holistische kennis, tijdens hun opleiding. Om te voorkomen dat er vanuit ‘ soms briljante navelstaarderij’ nog meer onherstelbare fouten worden gemaakt in deze wereld.
   Er nog meer ‘scheefgroei’ in de economie ontstaat. Nog meer klasse verschillen, uitsluiting etc.
   Zouden we op school kunnen leren dat iedere keuze die je maakt effect heeft op een ander en uiteindelijk weer op jezelf? Dat het veel fijner is om je samen sterk te voelen en iets te verwezenlijken dan ieder voor zich?Dat als we liefdevol zijn naar anderen, we dat ook voor onszelf doen? Dat we nooit moeten ophouden met spelen en dansen en dromen? Zou er met al deze nieuw aangeleerde paradigma’s op het schoolplein minder gepest worden? Minder gevochten worden? Ik denk het wel.
   Ik kan nog uren doorgaan lieve lezer..zo fijn om zo’n schitterende en schone toekomst te beschrijven. Dat wat vandaag een inspirerende gedachte is, kan morgen een concrete vorm krijgen. Het kan gewoon. We hoeven niet langer dingen te slikken die ontoelaatbaar zijn en op brede schaal ongelukkig maken. We kunnen gaan staan voor wat we willen en krachtig onze stem laten horen. De wereld is ook van ons. Ik weet inmiddels wat mij gelukkig maakt.
   Ik hoop u ook. Dank voor dit delen, lieve Lezer.