Lisette Weber-Ziere
In het dagelijks leven getrouwd met Sven en moeder van een dochter (Sophie, 7 jaar)....
Ik zal het maar gelijk toegeven: ik ben niet zo’n heel gezonde eter. Groente en fruit kan ik soms helemaal vergeten en ook vlees staat (te) vaak op het menu. Je kunt je dus wel voorstellen dat ik al helemaal geen gezonde drinker ben. Niet dat ik gek ben op frisdrank of te veel alcohol drink. Doe mij maar water of groene thee. Nee, ik heb een andere slechte gewoonte: koemelk.
Ik drink mijn koffie het liefst verkeerd. Letterlijk. Heel veel melk en twee klontjes suiker graag. De koffietent op de hoek weet dat ook. Als ik binnenloop zetten ze de latte machiatto alvast klaar. Met volle melk. Niet de gezondste variant dus. Toch ben ik inmiddels bekeerd. Dat is de schuld van Laura en Marinda, twee van mijn collega’s. De een is veganiste en de ander voedingsdeskundige. Nu drink ik nog steeds koffie verkeerd natuurlijk, maar dan een gezondere variant.
Mijn eerste kennismaking met plantaardige melk was tien jaar geleden. Ik dronk toen sojamelk. Dat vond ik vies. Echt heel vies. Ik heb niets tegen tofoe, maar sojamelk? Bah! In gedachten gooide ik meteen alle plantaardige melk op één, vieze, grijze hoop. Veel keuze had ik toentertijd ook niet. Misschien stond er nog ergens rijstmelk, maar meer opties? Nee, die. waren er niet. Voor mij dus alleen melk van koeien. Dacht ik.
Mijn ouders zijn waren allang over op plantaardige melk, maar ik weigerde steevast. Die weeïge, muffe smaak van soja staat me nog altijd bij. Maar op kantoor stond in de koelkast ineens een heel assortiment aan plantaardige melk. Vaak vooral havermelk en kokosmelk. Daar was ik wel nieuwsgierig naar, want ik had van die soorten eerlijk gezegd nog nooit gehoord. Uiteindelijk bezweek ik onder de sociale druk en mijn collega’s haalden me over met een kopje amandelmelk-koffie. Hoewel de smaak zeker anders is dan gewone melk, vond ik het zowaar lekker. Later probeerde ik ook de kokoskoffie, die eigenlijk meer smaakt naar een tropische koffiecocktail dan wat anders. Ook heel lekker.
Maar wat ik toch vooral miste was die lekkere schuimkraag op mijn koffie. Dat moet toch op te lossen zijn? Mijn lieve collega’s dachten dat ook en bestelden bij habitas-online.nl een melkopschuimer en gingen van start. We hebben amandel-, rijst, soja- (die dronk ik niet mee) en kokosmelk geprobeerd. Maar die echte schuimkraag van volle koeienmelk kregen we niet gedaan. Ik was al bereid om weer terug te vallen. Tot we speciale barista havermelk probeerden. Engelengezang volgde, een straal van schitterend, wit licht scheen neer uit de hemel op mijn koffiekopje. De NASA belde: ‘Houston… we hebben het!’.
Hier volgt dus een dienstmededeling. Geachte lezers, ik heb het licht gezien. Voor mij een latte machiatto met havermelk graag. Nu alleen die suiker nog weglaten…
Reacties
9 reacties op “Column Lisette Weber-Ziere: Koffie verkeerd”
Geef een reactie
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.
Geweldig –Lisette . jij probeert het tenminste. Ik hoop dat heel veel mensen + koffie tentjes je voorbeeld gaan volgen.
Hopelijk is ’t Lisette Weber inmiddels ook bekend dat je amandelmelk beter in de winkel kan laten staan. De produktie daarvan (de amandelbomen) vereist gigantische hoeveelheden water hetgeen verdroging van de bodem en andere ernstige milieuproblemen veroorzaakt. Mijn advies: eet ook geen amandelnoten.
Wat is er aan de melk toegevoegd dat die gaat schuimen. Hoe gezond is die toevoeging. Ik ben heel benieuwd
Goed zo, beter laat dan nooit.
Op de verpakking staat: Haverbasis (water, haver 10%), koolzaadolie, zuurteregelaar (dikaliumfosfaat), calciumcarbonaat, calciumfosfaten, jodiumhoudend zout, vitaminen (D2, riboflavine en B12).
en:
Alles is plantaardig en we gebruiken nooit melk, soja of GMO’s. We herhalen: nooit ofte nimmer GMO’s.
Ik gebruik al en paar jaar kokosmelk, is heel makkelijk op te schuimen.
Dus altijd een prachtige romige schuimlaag op de koffie. Eigen merk van ekoplaza: geen toevoegingen…
Hoi Lucie,
Die heb ik ook graag in de koffie, hoewel ik wel vind dat de smaak er erg anders van wordt. Het wordt bijna een tropische koffiecocktail. Verrukkelijk zo met de zomerdagen, maar in de winter heb ik toch liever een meer ‘melkige’ melk. Dan gebruik ik dus havermelk. De barista editie heeft een zuurteregelaar (dikaliumfosfaat) maar zover ik heb kunnen nagaan is dat een veilige toevoeging. De gewone eco-versie heeft dat inderdaad niet, maar dan moet ik de schuimkraag missen.
Beste Juliaan,
Ik ken de problemen rond de amandelteelt inderdaad. Omdat ik de smaak van amandel ook niet zo heel lekker vind, eet (en drink) het eigenlijk zelden tot nooit. Dat ik daarmee bovendien het milieu een plezier doe, is een mooie bijkomstigheid.
– Lisette
Beste,
Het valt mij op dat je in de meeste koffietentjes inmiddels wel een plantaardige melk in je koffie kan krijgen. Soms kan je zelfs uit meerdere soorten kiezen. Je moet er alleen wel altijd specifiek om vragen, maar dat vind ik niet zo erg.