Bevallen in het schijnsel van de koplampen

Maandagavond 10 juli is om 23.01 uur Marcellus Joshua White geboren op de parkeerplaats van het HagaZiekenhuis. Hij werd geboren in het schijnsel van de koplampen van de auto van zijn ouders.

Ontspannen vertellen de ouders, Naomi en Kevin, hun verhaal. Eerder op de avond zijn zij naar de afdeling Verloskunde gekomen voor controle. Er is sprake van slechts 1 centimeter ontsluiting, wat meestal inhoudt dat de bevalling nog enkele uren op zich laat wachten.
Thuis aangekomen nemen de weeën echter al vrij snel toe en om 22.30 uur wordt, na overleg met de afdeling Verloskunde, besloten om naar het ziekenhuis te gaan. Kevin brengt hun dochter naar een nicht en Naomi stapt met haar schoonmoeder en schoonzus in de auto.

Op weg naar het ziekenhuis breken de vliezen. Op het parkeerterrein springt de schoonmoeder van Naomi, Anita White, uit de auto en rent naar portier Kenneth. Hij regelt een rolstoel en kijkt welke kant mevrouw opgaat. Al snel ziet Kenneth haar drukgebarend terugkomen en weet hij meteen dat er geen tijd meer te verliezen is. Hij belt de afdeling Verloskunde dat er direct hulp moet komen. Zelf rent hij, samen met het toevallig passerende nachthoofd en een brancard, naar de parkeerplaats.
Naomi’s man Kevin komt net aanrijden en parkeert zijn auto zo dat de koplampen Naomi en de brancard verlichten.

Ondertussen rennen 2 verpleegkundigen en verloskundige Carolien op hun klompen (best lastig) door de lichtstraat naar buiten. Aangekomen op de parkeerplaats is de conclusie dat er geen tijd meer is om Naomi te verplaatsen. Gelukkig is het een warme zomeravond en is het rustig op de parkeerplaats. Door de bijzondere situatie moet er geïmproviseerd worden, maar de bevalling verloopt soepel. Binnen een half uur sluiten Naomi en Kevin hun kerngezonde zoon Marcellus van 3895 gram in de armen.

Een week na de bevalling staan Naomi en Kevin met hun kinderen op de bewuste parkeerplaats. Ook de verloskundige en de verpleegkundigen zijn aanwezig. Herinneringen worden opgehaald en aangevuld. Iedereen is het met elkaar eens dat het fijn was dat zij elkaar al eerder op de avond hadden gezien bij de controle.
Kevin en Naomi zijn onder de indruk van de snelheid waarmee iedereen ter plaatse was: “Echt, petje af!” Ook zijn zij geraakt door de betrokkenheid van alle medewerkers.

Naomi is de verpleegkundigen en verloskundige dankbaar: “Door jullie werd ik heel rustig.” Kevin wordt gecomplimenteerd met het feit dat hij voor verlichting op de donkere parkeerplaats zorgde.
Voor verloskundige Carolien was het de eerste keer dat zij een baby heeft verlost in de buitenlucht. “Het was een bijzondere ervaring en ik zal dit vast niet nog vaak meemaken. Ook krijg ik heel leuke reacties van de collega’s!”.

Het was in vele opzichten een bijzondere avond, waarbij er, ondanks de situatie, een ontspannen sfeer heerste op de parkeerplaats van het HagaZiekenhuis. Helaas was er geen tijd om foto’s te maken, maar zoals Kevin zegt: “Het staat op ons netvlies gebrand en dit vergeten we nooit meer”.