The Optimist
The Optimist is een onafhankelijk opinietijdschrift over mensen en ideeën die de wereld veranderen.
Als je denkt dat je nog nooit een kind hebt ontmoet dat medicijnen gebruikt tegen ADHD, heb je er waarschijnlijk ook nooit naar gevraagd. Naar schatting heeft namelijk twee tot zeven procent van de Nederlandse kinderen ADHD. Hoewel daarin de laatste tijd geen toename meer is, is het medicijngebruik tegen ADHD in de afgelopen tien jaar verdrievoudigd. Dat is een heleboel Ritalin dus.
Maar Ritalin, en zijn methylfenidaat-soortgenoten Concerta, Kinecteen en Equasym, hebben een flinke hoeveelheid bijwerkingen. Om met minder ADHD-klachten door het leven te gaan, moeten klachten zoals slapeloosheid, pijn op de borst en misselijkheid voor lief worden genomen. Toch hebben wetenschappers nu een revolutionaire geneeswijze ontdekt. Hij ligt zo voor de hand dat je er – net als ik –waarschijnlijk een beetje boos van wordt: laat de kinderen naar buiten. Toch valt er wel wat voor te zeggen.
Een wetenschapper aan de Amerikaanse universiteit van Illinois, Frances Kuo vertelt: ‘We hebben geconcludeerd dat twintig minuten buitenlucht al leidt tot een aantal uur aan tijd waarin geconcentreerd huiswerk kan worden gemaakt.’ Kuo is daarbij gespecialiseerd in de relatie tussen mensen en hun leefomgeving.
De afgelopen jaren heeft Kuo een aantal onderzoeken in deze richting gedaan. In een recent onderzoek concludeerde zij met haar collega’s al dat kinderen die twintig minuten door een park hadden gewandeld, daarna beter waren in het oplossen van puzzels. Die korte wandeling bleek zelfs net zo effectief als een dosis ADHD-medicatie. Kuo: ‘We weten niet precies wat het nou is aan een park – het groen of het gebrek aan gebouwen – dat maakt dat mensen hun aandacht meer kunnen focussen.’
Uit een eerder onderzoek van Kuo bleek ook al dat ‘hoe groener de speelomgeving van een kind is, hoe minder ernstig de ADHD-symptomen over het algemeen zijn’. En in een derde onderzoek van haar concludeerde ze dat buiten zijn de symptomen van ADHD bij kinderen ‘significant reduceerde’.
Kuo vervolgt: ‘Als dit soort klinisch en aanvullend onderzoek de waarde van blootstelling aan natuur bij de verzachting van ADHD-klachten bevestigt, zou een dagelijkse dosis groen een mooie toevoeging zijn aan de huidige behandeling van ADHD door middel van medicatie en gedragstherapie. Die dosis groen kan dan in allerlei vormen worden aangeboden. Zo zouden ouders een groenere route naar school kunnen nemen met hun kind of vooraf een wandeling in het park maken. Leraren zouden de kinderen in een lokaal met uitzicht op bomen kunnen zetten of het speelplein groener kunnen maken.’
Ik vind het een goede zaak dat medicatie niet langer wordt gezien als ‘de gouden standaard’ bij de behandeling van kinderen. Meer tijd in de natuur vind ik bovendien altijd een goede zaak. Kuo deelt die mening: ‘Hoewel medicatie inderdaad vaak werkt voor kinderen met ADHD, werken ze ook wel eens niet of tolereren de kinderen de medicijnen slecht. Voor die kinderen is een dosis groen een “medicijn” zonder bijwerking dat soms zelfs even effectief is als het chemische alternatief. Ook kan het de medicatiebehoefte bij kinderen verminderen. Als een kind nog maar een dosis Ritalin hoeft te gebruiken en na school gewoon lekker buiten kan spelen, smaakt het avondeten wellicht een stuk beter en slaapt het kind ’s avonds makkelijker in.’
Trouwens: groen werkt ook voor mensen zonder ADHD.
Reacties
5 reacties op “‘Behandel ADHD door vaker buiten te zijn’ – Zou het dan echt zo simpel zijn?”
Geef een reactie
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.
Mijn nu reeds 16 jaar oude zoon gebruikt Ritalin. Voor hem en voor ons een uitkomst. Al jong werd duidelijk dat hij vrij beweeglijk was. Grappend hadden we het erover dat we hem weer even moesten ‘uitlaten’. Gelukkig hadden we een heerlijke tuin en een fijn pleintje met prachtige bomen voor het huis. Hij heeft wat afgespeeld buiten. Met de lagere school hadden we afgesproken dat hij na elk werkje even naar het speelplein mocht om te basketballen. Ondertussen werd duidelijk dat hij Dyslexie had en deze manier werkte redelijk.
Maar op de middelbare school ging dit niet meer. In de klas was hij vaak onrustig en kon zich slecht concentreren. Ondanks dat hij elke dag twee keer een uur moet fietsen tussen thuis en school, waarvan een groot deel door een park en tussen weilanden door, was zijn concentratie thuis bij het leren moeilijk. Hij deed zijn best, maar het geleerde leek niet te blijven hangen. Weinig succesbeleving dus. Mijn hart brak hem zo te zien ploeteren.
Op een dag heeft hij stiekem een Ritalin pilletje gebruikt van een vriendinnetje. Hij kwam tegelijk blij en besmuikt naar me toe. ‘Mam ik moet je iets vertellen’. Hij had een half uur lang geconcentreerd kunnen leren en wist alles nog. Later bleek ook dat de Dyslexie beter te hanteren was en letters minder ‘dansten’ oo het papier. Gelukkig heeft hij weinig bijwerkingen en hopen we wel dat hij er over heen groeit, want dol op dit soort medicijnen zijn we niet.
Beste mensen gewoonlijk meng ik mij niet in discussies maar het moet mij van het hart da ADHD gewoon een uitvinding van de farmaceutische industrie bewezen op zijn sterfbed door de uitvinder
Ben het volledig eens met Karel, een mens is nou eenmaal niet gemaakt om een lange tijd binnen te zitten. Wij hebben een vreselijk systeem gecreëerd met zn Sleen en de farmacie maffia verdient er goud geld aan ten koste van de gezondheid van de mens. Vaak hebben creatieve mensen moeite met dit systeem dus zijn ze vreemd en moeten ze al dan niet met medicatie in een hokje gestopt worden (persoonlijke ervaring) gelukkig is hier steeds meer aandacht voor. Wat is er mis om af en toe eens lekker te bewegen in de natuur! Veel effectiever dan harddrugs als ritalin of concerta an volgens mij ook veel gezonder.
In een wereld die pur sang uit balans is, mag je niet verwachten dat de deelnemers (wij allen dus) geen symptomen hebben.
Die symptomen kunnen van alles zijn, zo blijkt dan ook weer, met vaak ernstige gevolgen.
ADHD is één van die symptomen.
ADHD is geen ziekte of aandoening. Het is het gevolg van een systeem uit balans, net zoals veel andere zaken waar m.n. jonge mensen last van kunnen hebben.
Wij hebben een huiswerkbegeleidings-instituut en ‘dealen’ al jaren met dit groeiende probleem.
De ervaring leert dat pillen maar heel zelden bijdragen.
Onze houding is ‘geen hokjesgeest, maar de benen op de grond’. Dat is altijd het beste uitgangspunt.
Pillen hebben altijd bijwerkingen, … zelfs een ‘simpel’ paracetamolletje!
Soms is het wel wijs om (met de nadruk op) tijdelijk wat ondersteuning te hebben.
Vaak echter is het een vlucht, excuus, of wordt het ‘recht’ op pillen soms met verontwaardiging geclaimd.
Zo hebben we een keer een klant gehad die heel erg boos wegliep (en nu druk ik me netjes uit), nadat we haar vertelde hoe we tegen (bewezen) feiten aankeken.
Je mag dus niet aan ‘hun’ veiligheid komen. Het is deels wel begrijpelijk.
Daarnaast is het ook niet eerlijk denk ik. Buiten die gevallen waar het echt niet anders kan, is het behalen van resultaten, op deze manier, meten met verschillende maten.
Dat laatste is wel interessant overigens in het huidige onderwijs: een systeem dat per definitie meet met 1 maat – iedereen moet door dezelfde mangel heen.
Een laatste overweging is natuurlijk dat het om geld en macht gaat, ergo de opmerking van de vorige schrijver.
Het systeem gaan we niet zomaar veranderen.
Wat we wel degelijk kunnen veranderen (en vaak met een dramatisch) positief resultaat, is onze houding(en) naar … alles eigenlijk. “Verander je houding, en ontmoet een vreemde”.
Dat dit zo is bewijzen wij elke dag met ons bedrijf: we hebben een nagenoeg 100% succes-score en een heel hoge tevredenheid van ouders en leerlingen! Dat zegt wat, jaar in, jaar uit.
De voldoening die dit geeft, het feit dat je jonge mensen in de volle ontwikkeling van hun leven werkelijk kan helpen, geeft ons enorm veel energie en vooral heel veel plezier en drive in wat we doen!
Sterker (en zonder overdrijven): we veranderen soms levenslopen, waarbij Hoop, Geloven in, Geduld, Begrip, Care (zorgzaamheid) de echte medicijnen zijn. … En dat is niet te vangen in een pilletje!
Dank voor de aandacht
Op het plein van de middelbare school waar ik lesgaf, moest een gigantische, tweehonderd jaar oude ceder wegens ziekte omgehakt worden. Het gevolg was een algemene opstand vanuit de leerlingen zelf: zij wilden hun boom niet kwijt ! Tenslotte is hij gedeeltelijk gesnoeid en versterkt. Hij staat er na al die jaren nog steeds, in zijn vitale, rustgevende aanwezigheid.