De mensheid heeft altijd beseft dat er sterke krachten in haar schuilden die in goede banen moesten worden geleid om het risico te vermijden dat er uitgebreide slachtingen zouden worden aangericht. DOOR ELIANE CARO Om die reden hebben gemeenschappen sinds mensenheugenis feesten gevierd - rituelen die het mogelijk maakten geweld op een gerichte manier te uiten. Dankzij die rituelen kan het geweld zijn rol van levensdrift blijven vervullen. Het woord violence - geweld - verwijst naar vita - leven. Geweld staat heel dicht bij levenskracht en levensverlangen. Op zich is geweld niet goed of slecht. Net als de god Janus bezit het twee gezichten. Het eerste verschijnt wanneer het zich als levensdrang uit: in feesten, in het protest van de puber. Het tweede treedt aan de dag in de bruutheid van het plegen van een destructieve daad - agressie, misdaad -, of een daad van zelfvernietiging - zelfmoord -, of in gevaarlijk gedrag - druggebruik, alcoholisme. Door dit ambivalente karakter vertoont geweld overeenkomst met het sacrale. Wanneer de regels worden gerespecteerd, worden erediensten en het object van hun verering verondersteld geluk te brengen en de goden mild te stemmen. Wanneer ze op een verkeerde, heiligschennende manier worden gebruikt, worden ze