150 oktober 2012 Zelf brood bakken: zelfwerkzaamheid met revolutionaire gevolgen. Door Andrew Whitley. Hét bewijs van de gis-tende gemoederen in de maatschappij is de opkomst van brood. In zekere zin is brood altíjd in opkomst; deeg rijst nu eenmaal. Maar wat deze keer opkomt, is écht brood – dat wil zeggen: brood zonder additieven, dat urenlang heeft kunnen rijzen en dat alleen door mensenhanden is aangeraakt. Het verleidelijke ‘gemak’ van fabrieksvoedsel kan de karakterloze uniformiteit ervan niet blijvend verhullen, en de drastisch afgenomen voedingswaarde ervan kan niet eindeloos door supplementen worden gecompenseerd. Geschrokken van berichten over aandoeningen die door voedsel zouden worden veroorzaakt, vragen steeds meer mensen zich af waar hun eten vandaan komt en hoe het wordt gemaakt. Voor sommigen is de behoefte om zelf brood te bakken ingegeven door een instinctieve woede, gericht op ‘het systeem’. Anderen doen het omdat ze fabrieksbrood niet goed kunnen verteren – letterlijk. En als je eenmaal zelf brood gaat bakken, ontdek je al snel hoe leuk dit eenvoudige, creatieve en voedzame proces is. Maar het gaat ook om macht. Brood vormt een belangrijk bestanddeel van ons dagelijks eten. In de ‘graanketen’ van akkerland tot boterham komen grote belangen samen: gewasveredeling, landbouw, meelfabrieken