Waarom de filosoof meer te bieden heeft dan de therapeut | 72 december 2004 issue De Duitse filosoof Gerd Achenbach kon het niet meer aanzien: die groeiende stoet mensen die met eindeloze professionele analyses van hun geestelijke problemen geen steek verder kwamen. Hij besloot een alternatief te bieden voor de overspannen aandacht voor het eigen ‘ik’ en opende de deuren van zijn filosofiepraktijk. De filosoof werd een nieuw soort therapeut. Zijn voorbeeld heeft inmiddels wereldwijd navolging gevonden. Thinking, not shrinking heet het treffend in de Engelstalige wereld. De tegenstelling is interessant. De psycholoog zet de schijnwerper op een menselijke tekortkoming, maakt een probleem zichtbaar, vergroot het zelfs, in een poging het op te lossen. De filosoof daarentegen plaats hetzelfde vraagstuk in de context van het menselijk leven, relativeert en maakt een probleem kleiner. Zoals Achenbach eens zei in een interview met Filosofie Magazine (oktober 1996): ‘Ik wil mensen weerbaar maken tegen de tijdgeest. Dat geeft vrijheid.’ Achenbach meent dat de overdreven aandacht voor het persoonlijk welbevinden ervoor zorgt dat mensen in een neerwaartse spiraal terechtkomen. De psycholoog onderstreept het ongeluk en het verdriet dat hij juist wil wegwerken. ‘Wie begint met het analyseren van zijn eigen zielenroerselen kan heel veel