brrr... \'feedback\'. Het woord roept geen prettige gedachten op. Het klinkt als ongemakkelijke momentjes, ongevraagd advies, als gesprekjes met de baas die je eigenlijk liever niet wilt voeren. Het is heus goed voor je om te horen waar het op staat, dat je iets nét even beter had kunnen doen, of anders had moeten aanpakken. Maar of je erop zat te wachten? \'Feedback ervaren we vaak als een aanval op onze identiteit\', schrijven twee Harvard-professoren in hun nieuwste boek: Feedback is een cadeautje (Maven Publishing). Douglas Stone en Sheila Heen, de auteurs, vinden dat er te veel boeken zijn over het geven van feedback, en daarom schreven ze er eentje over de kunst van het ontvangen ervan. Origine Feedback, het woord stamt nog uit de industriële revolutie, schrijven de auteurs. Het werd gebruikt om signalen in machines terug te sturen naar \'het punt van oorsprong\'. En langzamerhand werd dat idee ook op werknemers toegepast: stuur een corrigerend signaal terug naar de oorsprong, de ontvanger! We zien onszelf niet graag als het verlengstuk van een machine, die gecorrigeerd moet worden, maar hoe het woord ook tot stand is gekomen, volgens Stone en Heen krijgen we in het dagelijks leven constant feedback.