Ondanks al onze mythen en dromen zou de entree tot het sterrenrijk wel eens te klein kunnen zijn voor onze reusachtige hoofden. DOOR JEREMIAH CREEDON Het Kennedy Space Center in het Amerikaanse staat Florida wordt aan de noordzijde begrensd door een waar Jurassic Park, een getijdenmoeras waar het wemelt van de zeldzame, exotische planten en dieren. Al sinds de vroegste dagen van het ruimte-tijdperk voorziet dit natuurreservaat in een zeer praktische behoefte: wie kwaad wil, moet het trotseren om bij de raketten te komen. Hoewel het in de brochures wordt omschreven als een oord waar \'de natuur tot haar wezen terugkeert en leeft in harmonie met de menselijke technologie\', is het in feite het wingewest van een reusachtig protectie-syndicaat. De bewoners, waaronder talrijke alligators en slangen, en ook de bedreigde lamantijn - een soort van zeekoe -, krijgen hun afzondering en rust in ruil voor hun functie als slotgracht rond de ruimteschepen. Ver voorbij de voorwereldlijke \'Hof van Eden\' ligt platform 39B, een van de lanceerinstallaties voor het ruimteveer, die ik mocht bezoeken tijdens een rondleiding voor de pers. Van anderhalve kilometer afstand ziet de Shuttle eruit als een verbazend stuk monumentale kunst, een gedenteken voor de wilskracht van een