Hoe erg is het om een beetje gek te doen of te zijn? Zitten we niet allemaal in hetzelfde schuitje, dat af en toe naar het einde van de wereld dreigt te varen, waar Koning Knetter regeert? Wie kan genieten van een beetje gekte, is een dankbaar mens. Of gewoon prettig gestoord. DOOR: TONY MASON Als kleine jongen gingen we heel soms op bezoek bij de zus van mijn oma, in het noorden des lands. Zij woonde als weduwe samen met haar twee zonen, die volgens de rest van de familie allebei zo gek als een deur waren. ‘Getekend door de oorlog’, werd er weleens als verzachtende omstandigheid gefluisterd. Ronnie en Bart deden geen vlieg kwaad, hooguit zichzelf. Bart was verstandelijk gemankeerd, kon hele dagen op de bank zitten en eten, speelde virtuoos piano en zong er op verzoek hartstochtelijk bij. Zijn oudere broer Ronnie verdiende de kost in een gesubsidieerde werkplaats en kon soms erg boos zijn op de wereld, op de buren, op familie.  ‘Onze plek binnen dat “gektespectrum” staat niet vast.’ Stemmen in het hoofd Dat was mijn eerste kennismaking met ‘een beetje gekke mensen’ en ik heb sindsdien nog vele anderen ontmoet. Mensen met een grappige