Van alle vreemde creaturen die de twintigste eeuw zijn komen binnensluipen, is er niet één slechter begrepen, sterker bekritiseerd - en belangrijker - dan het materialisme. DOOR JAMES B. TWITCHELL Is er ooit iemand geweest - afgezien van een paar halvegaren, meelopers, loonslaven en hier en daar een losgeslagen ultraliberaal - die er ooit een goed woord voor over heeft gehad? Toch blijft het een feit, dat het materialisme weliswaar het meest oppervlakkige van alle ismen uit de vorige eeuw was, maar wel datgene wat uiteindelijk heeft gezegevierd. Op het oog is de wereld van het grote gemak dermate tegengesteld aan die van de idee, dat het bijna vloeken in de kerk lijkt om te wijzen op wat iedereen al weet: een groot deel van de wereld besteedt een groot deel van zijn energie gedurende een groot deel van zijn tijd om alsmaar meer spullen te produceren en consumeren. De werkelijk interessante vraag is misschien niet waarom wij zo materialistisch zijn, maar waarom het ons zo tegenstaat om het blijkbaar meest cruciale kenmerk van het moderne leven te erkennen en onderzoeken. En waarom wordt de consument zo vaak als machteloos afgeschilderd? Van Thomas Hobbes rond 1650 (\'Als in andere zaken,