Wat van ver komt, is niet altijd lekker. Het gemiddelde land- en tuinbouwproduct wordt duizenden kilometers vervoerd. Deze globalisering van de voedselvoorziening schaadt het milieu, de gezondheid, de gemeenschap en de smaak. Er ontstaat een nieuwe beweging die spek, brood en groenten weer lokaal verbouwt en verkoopt, en die land, voedsel en mensen weer met elkaar verbindt. DOOR BRIAN HALWEIL John Ellis, boer in de Amerikaanse staat Nebraska, lacht. Eigenlijk is hij opgetogen – en dat is raadselachtig – want zijn medeboeren zijn nog maar één schrale oogst van hun faillissement verwijderd. Ellis heeft zojuist zijn land en zijn machines verkocht om het geld te investeren in een onderneming die zo riskant is dat succes niet kan worden gegarandeerd. Grijzend, met brede schouders en diepe rimpels in zijn gezicht staat hij op de drempel van de nieuwe winkel die hij met enkele medeboeren heeft geopend in de opnieuw tot leven gebrachte buurt rondom de Haymarket in het centrum van Lincoln, de hoofdstad van Nebraska. Vriendelijk zegt hij tegen twee jonge vrouwen die de winkel binnenstappen: ‘Goedemorgen. Kan ik jullie ergens mee helpen?’ Als je goed kijkt naar de flessen in de koelinstallaties en de potten op de schappen van Centerville