SunDaily: Energie op de gracht

Lichtjes fonkelen op bootjes. Kriskras aan elkaar gebonden met lijnen. Open bootjes; sloepen met strak gelakte houten dekken, polyester pieremachochels. Een paar uur drijven ze samen in de Prinsengracht. Hoe deze bootjesmatras tot stand komt laat zich raden, gelovend in de goedheid van schippers en hun bemanning. Met soms een kraaiende haan en wat kibbelende kippen geschiedt regulering vanzelf, zoals het leven; zelfs opgelegde regels en handhaving zijn eigenlijk door onszelf bedacht. De maatschappij dat zijn wij. Onze oordelen verzachten door muziek.

Een overdekt ponton drijft de musici. Klassieke muziek lijkt ver van velen verwijderd. De gedachte: ik houd niet van die ouwe zooi in het Prinsengrachtconcert, belet. En ja: iedere ziel heeft z’n voorkeuren, en ja: het is fijn om toe te geven, en ja: dan doen we alleen wat in ons kleine hoekje van de wereld past. Het ongemak vermijdend vervullen we snel behoeftes. Genoeg om je rot over te voelen dus gun je jezelf bekende ontspanning.

Vaardige vingers beroeren toetsen in een wattenzacht ritme of staccato strak. Armen bewegen strijkend snaren. Lippen blazen koper, zilver, zwart en goud tot leven. Stembanden trillen moleculen de lucht in vanuit één mond tot vele drijvende oren. Alleen luisteren; geen oordeel, zonder vergelijken, geen conclusies. Een uurtje zonder problemen. Alleen luisteren.

Tot het laatste nummer wordt ingezet is er vrede; het NU in optima forma. Maar er is nog meer. De eerste tonen van het laatste nummer roeren de energie op de gracht tot een romig koekjesdeeg – zo’n lichtbruine substantie die rauw ongezond is maar vreselijk lekker wanneer je de deeghaken van moeders aflikt, staand op een kruk omdat je nog niet bij het aanrecht kan. De intro legt planken over slootjes, oogcontact tussen vreemden, vuurtjes trillen in het stadse donker. De Amsterdamse grachten verpanden harten, vullen gedachten en er zijn geen betere wensen. Pleinen met lichtjes, zolders die kantoren worden, bomen – bomen en het verkeer. Alle mensen neuriën, lucht stroomt via harten uit kelen, de woorden wetend of ritmisch meedeinend. Niemand uitgezonderd. Samen zingend laten problemen ons los.

Evelien Otto

Dit is de derde column uit de nieuwe reeks getiteld ‘SunDaily’: korte verhalen van mensen die anderen inspireren met een zondagsverhaal.