Zo’n zestigduizend mensen hebben ernstige schade aan hun nieren. Als de nieren niet meer werken, gaan ze dood. Er zijn veel te weinig orgaandonoren om alle gewenste transplantaties uit te voeren. Dialyse biedt een uitvlucht. Maar aan dit proces, waarbij afvalstoffen uit het bloed worden verwijderd, kleven flinke nadelen. Ze moeten ervoor naar het ziekenhuis, soms wel drie keer per week, voor een behandeling van al gauw vier uur. De zuiverende werking is maar beperkt. Jaarlijks overlijdt een op de zes dialysepatiënten. Een draagbare kunstnier is in de maak. Die is zo klein en licht (nog geen drie kilo) en zo gemakkelijk in gebruik dat patiënten deze overal kunnen gebruiken op een zelfgekozen moment. En het bloed wordt beter gezuiverd. Wie is de motor achter dit internationaal baanbrekende project? Een van de handvol leveranciers van dialyseapparatuur, die de concurrentie te slim af wil zijn? Een verzekeraar, die de hoge kosten wil terugdringen? Een bedrijfje uit een ‘opkomend’ en slim land als India dat een beter, kleiner en goedkoper alternatief bedacht? Nee. Het idee voor de draagbare kunstnier komt uit de koker van de Nierstichting, de vijfenveertig jaar oude belangenorganisatie die vooral zal worden geassocieerd met voorlichtingsmateriaal en de traditionele collectebus.