... en andere wijsheden van Carl Gustav Jung, die andere grootheid uit de psychoanalyse, wiens denken nog altijd relevant en actueel is.  Wenen, 1909. Sigmund Freud loopt door zijn bibliotheek met één van zijn leerlingen; eveneens een psychiater. Ze praten over parapsychologie - Freud vindt het maar onzin. Grote onzin zelfs; hij gaat luidruchtig tekeer tegen de onwetenschappelijke nonsens waarmee sommige van zijn collega’s zich inlaten. Zijn leerling hoort het met geklemde kaken aan. Hij denkt er zelf anders over. Compleet anders, eigenlijk. Hij bewondert Freud, maar is er vast van overtuigd dat er in de magische wereld van het onverklaarbare veel waardevols schuilt. En, dan, plotseling: een knal uit de boekenkast. ‘Ziet u’, zegt de leerling. ‘Dat is een voorbeeld van een zogenaamd katalytisch exteriorasatieverschijnsel.’ Een parapsychologische gebeurtenis, kortom. ‘Ach kom nou’, roept Freud uit. ‘Dat is klinkklare onzin.’ ‘Niet waar’, antwoordt de leerling verbeten. ‘U vergist zich, Herr Professor. En om dit te bewijzen voorspel ik nu dat er zo direct nog een knal komt!’ En inderdaad: nog een explosie. Maar, de geschrokken Freud houdt voet bij stuk. Klopgeesten, vliegende voorwerpen, knallende boekenkasten: het is en blijft flauwekul. De leerling, Carl Gustav Jung, houdt zijn poot ook stijf. De