Een nieuw verhaal van liefde in het tijdperk-Trump

Na de verkiezingen van president Trump in Amerika zijn we terechtgekomen in een periode van groeiende wanorde. Nieuwe structuren verschijnen, terwijl de oude langzaam uiteenvallen.

Het is belangrijk dat we een nieuwe kracht inzetten om deze nieuwe structuren te bevorderen. Ik zou het “liefde” noemen ware het niet voor het risico om je New-Age-bullshitdetector te activeren. Bovendien, hoe kan een mens liefde brengen in een wereld die wordt gedomineerd door de politiek?

Empathie

Laten we dus beginnen met empathie. Politiek gezien is empathie vergelijkbaar met solidariteit, ontstaan uit het besef dat we hier met zijn allen voor staan. Maar wáárvoor dan precies? Om te beginnen staan we allemaal voor dezelfde onzekerheid. We verlaten het oude verhaal dat ons heeft verteld hoe de wereld werkt en wat onze plaats is in deze wereld. Sommigen klampen hier zich nu juist wanhopiger aan vast, terwijl het verdwijnt en kijken misschien naar Donald Trump om dit te herstellen.

Toch heeft hun held niet de kracht om de doden terug te brengen. Het zou ook niet mogelijk zijn geweest voor Hillary Clinton om Amerika nog langer te behouden zoals het al die jaren is geweest. En nu betreden wij een ruimte tussen de verhalen, een ruimte waarin alles wat echt, waar en juist leek nu in twijfel wordt getrokken.

Leven in een bubbel

Een tijd lang zijn delen van onze samenleving geïsoleerd gebleven van deze ineenstorting (wellicht door rijkdom, talent, of voorrecht), en hebben in een bubbel geleefd terwijl de economische en ecologische systemen langzaam vervielen. Maar deze bubbel is nu gebroken en zelfs de elite is niet immuun voor deze twijfel. Ze grijpen naar vergane glories en verouderde strategieën; ze creëren vergankelijke en niet-overtuigende bevelschriften, lopen doelloos van “doctrine” naar “doctrine” – en hebben geen idee wat ze eigenlijk aan het doen zijn.

Hun ongelukkigheid, halfhartigheid, ongeloof in hun eigen propaganda en cynisme was duidelijk te zien tijdens de verkiezingen. En wanneer zelfs de vertellers van het verhaal deze niet meer geloven, weet je dat de dagen zijn geteld. Het is een behuizing zonder motor die loopt op gewoonte en momentum.

We betreden nu een ruimte tussen de verhalen. Een authentiek nieuw verhaal zal tevoorschijn komen. Wat zou het kosten om liefde, medeleven en co-existentie met wederzijdse afhankelijkheid te omarmen? Ik zie de lijnen in deze marginale structuren en praktijken die beschrijven als holistisch, alternatief, regenererend en herstellend. Allen stammen af van empathie, het resultaat van de barmhartige vraag: Hoe is het om jou te zijn?

Trump-supporter karikatuur

Nu is het tijd om deze vraag en de empathie dat het met zich meebrengt in onze politieke situatie naar voren te brengen als een nieuwe bezielende kracht. Als je geschokt bent en haat voelt door het aantreden van president Trump, misschien moet je jezelf dan afvragen: “Hoe is het om een Trump-supporter te zijn?” Vraag het niet neerbuigend, maar oprecht, en kijk verder dan de karikatuur van de vrouwenhater en lomperik om de ware persoon erachter te vinden.

Zelfs als deze persoon zich voordoet als vrouwenhater en lomperik, vraag jezelf dan: “Is dit wie zij echt zijn?” Vraag welke samenvloeiing van omstandigheden, zowel sociale als economische als persoonlijke, hen zo heeft gemaakt. Je weet misschien nog steeds niet hoe je met ze om moet gaan, maar je zult niet meteen op het oorlogspad eindigen. We haten waar we bang voor zijn, en we zijn bang voor wat we niet kennen. Dus laten we stoppen met onze tegenstanders onzichtbaar te maken achter een karikatuur van kwaad.

Haat

We moeten stoppen met het handelen vanuit haat. Ik zie er niet minder van in de linkse media als bij de rechtse partijen. Het is alleen beter verkapt, verborgen onder pseudo-psychologische bijnamen en mensonterende ideologische labels. En wanneer we dit stimuleren, creëren we juist meer van dit soort gedrag. Maar wat bevindt zich onder deze haat? Mijn acupuncturist schreef me: “Haat is slechts een schild voor verdriet. Wanneer mensen deze haat verliezen, moeten ze leren omgaan met de pijn.”

Ik denk dat de pijn die onder haat verborgen schuilt dezelfde pijn is die vrouwenhaat en racisme voedt – haat in een andere vorm. Stop alsjeblieft met het denken dat je beter bent dan deze mensen! We zijn allen slachtoffers en lijden allen aan verschillende mutaties van dezelfde wond, veroorzaakt door afzondering en verdeeldheid. We leven in een maatschappij die ons bestolen heeft van een diepe gemeenschap, een intieme connectie met de natuur, onvoorwaardelijke liefde, vrijheid en nog zoveel meer.

We maken allemaal deel uit van deze aarde. Eén aarde, één stam, één bevolking.

Herschrijven

We hebben deze leer lang genoeg onderhouden in onze spirituele retraites, meditaties en gebeden. Maar kunnen we deze nu opnemen in onze politieke wereld en een gevoel van mededogen creëren in een wervelwind van politieke haat? Dit betekent niet dat we ons terug moeten trekken uit de politieke conversatie, maar dat we de vocabulaire moeten herschrijven.

Het is moeilijk om liefdevol de waarheid te spreken. Om een scherpe politieke analyse te geven die geen onderliggende boodschap van “Zijn dat geen vreselijke mensen?” met zich meedraagt. Het is tijd om ons uit te spreken. Het is tijd om te stoppen met het voeden van haat. De volgende keer dat je iets online plaatst, controleer je woorden om te zien of zij geen vorm van haat meedragen, geen uitnodiging tot zij versus wij.