Toen hij zijn ogen opende, herkende Paulo de afgeschilferde verf van het plafond: hij lag weer op een bed van de negende verdieping van Casa de Saúde Dr. Eiras. De eerste maatregel die de verplegers namen, zodra hij uit de verdoving ontwaakte, was hem naar de liftbedienden brengen en hun vertellen: ‘Dit is de patiënt die een jaar geleden is gevlucht. Onthou dat gezicht van hem, en deze keer oppassen.’ DOOR FERNANDO MORAIS In de kliniek was sinds zijn opname [een jaar eeder, in 1966] niets veranderd. Behalve Flávio, de neef van de minister, die zich met whisky en etherspray van het leven had proberen te beroven, was -iedereen er nog, inclusief Paulo’s vroegere vluchtmakker, de stotteraar en nepstomme Luís Carlos. De gezichten verschilden niet van vroeger en het lijden evenmin. Meteen de eerste dag werd Paulo onderworpen aan een zo zware elektroshocktherapie, dat Fabíola, toen ze uren later op bezoek kwam, hem nog steeds buiten bewustzijn aantrof, nat van het kwijl en met een vertrokken gezicht als gevolg van het geweld van de elektrische ontladingen in zijn hersenen. Ondanks de tederheid van zijn vriendin kon hij maar niet de verdwenen Genivalda uit zijn hoofd zetten [die de telefoon had