Gastblog door Rob van der Rijt - Bij het woord Welvaart heb ik altijd het idee alsof het aan verandering onderhevig is. De welvaart van nu is anders dan de welvaart van vroeger of in de toekomst. Is er überhaupt ooit Welvaart genoeg in een land, of worden verwachtingen toch weer iedere keer bijgesteld? Het woord Welvaart impliceert ook een mate van beweging richting een bepaald doel dat waarschijnlijk nooit gehaald zal worden omdat de \"vaart\" er altijd ingehouden wordt. Wat een tegenstelling dan met het woord Welzijn, dat veel meer rust, vriendelijkheid en tevredenheid uitstraalt. Ook is Welzijn een woord waar geen beweging in zit, je bent het of je bent het niet. En wanneer je het nu nog niet bent kun je werken aan je Zijn om dat Wel te laten worden. Heb je daar Welvaart voor nodig? Ik denk dat dit zeker kan helpen, maar absoluut niet allesbepalend is. Waarom zo’n filosofische inleiding? Mijn verwachting is dat we de komende jaren aan Welvaart zullen moeten inleveren. Grondstoffen, energie en voedsel worden duurder, overheidsbestedingen staan onder druk en de consument houdt door onzekerheid over de huizenmarkt en zijn pensioen de vingers op de knip. Een krimpende economie betekent