Zweven is leven

Schildpadden hebben het zwaar op land. Traag en vermoeid ploeteren ze zich door het zand, terwijl hun lijf en nageslacht in levensgevaar zijn. Stropers loeren overal. Pas terug in mijn wateren kunnen ze opgelucht ademhalen en zijn ze letterlijk vliegensvlug. Zelfs die kolossale walvissen probeerden het eerst op land, maar kozen vijftig miljoen jaar geleden al voor de beste route: de zee.

TEKST: VAN DE OCEAAN, VIA ILCO VAN DER LINDE FOTO: WOJCIECH DOPIERALA

Schildpadden, walvissen, zeekoeien, krokodillen, zeeleeuwen; allemaal wegen ze al snel tweehonderd kilo of heel veel meer. Maar bij mij in de zee zijn ze gewichtsloos. Met het grootste gemak strooien ze met spins, flips en dubbele salto’s. Ze zweven! Free as a bird.

‘Bij mij wordt alles lichter. Kom, duik in mij!’

Mijn persoonlijke favoriet is de reuzenmanta, heb je die weleens door het water zien vliegen? Met haar lengte al snel vier meter en haar spanwijdte zelfs vijf. Zo gracieus en oogverblindend. Duivelsrog noemen jullie haar ook wel, maar waarom eigenlijk? Omdat het prachtige dier vaak grotendeels zwart is? En zwart is des duivels en wit onschuldig? Jullie verzinnen soms echt absurde dingen daar op het land! Mijn koraal raakt op veel plaatsen wit verbleekt door de klimaatverandering en daar is niets onschuldigs aan. Ik draag rotsen met dikke lagen, stinkende, witte vogelpoep. Mijn bodem kent miljoenen angstige, witte zandaaltjes…

Of noemen jullie het de Duivelsrog, omdat hun geslachtsdelen zo duidelijk zichtbaar zijn? En hun paringsdans zo flamboyant? Ik heb gehoord dat de aarde bol staat van de taboes. Misschien maakt dat het landleven wel onnodig zwaar. In mijn golven wordt er in ieder geval flink op los vermenigvuldigd.
En de reuzenmanta? Dat is beslist een nobel en geweldloos dier, met relatief grote hersens en weergaloze souplesse.

Bij jullie op het land lijkt alles zwaarder. Na negen maanden verlaten jullie het water en – o wanhoop – daarna begint langzaamaan het lijden. Volwassenheid lijkt voor velen vooral te bestaan uit het opstapelen van lasten, stress en verplichtingen. Speelsheid noemen jullie zelfs minachtend kinderachtig. Met vallen en opstaan slaat iedereen zich er doorheen, maar weet je, bij mij kún je niet eens vallen. Bij mij wordt alles lichter, ontspannen. Dus kom, duik in mij. Met de reuzenmanta’s! Veracht de zwaartekracht. Dichter bij vliegen kom je niet als mens. Dichter bij leven ook niet, want zweven is leven. •

Over OceanLove
Met fotografen, dichters, duikers, filmers, verhalenvertellers, wetenschappers en activisten geeft OceanLove de oceaan een gezicht én een stem. Met publicaties, sociale mediakanalen, een speciaal boek en een ‘community van ocean lovers’ komt er veel meer aandacht voor de kwetsbaarheid, maar juist ook de kracht en schoonheid van de oceanen en alles wat hierin leeft. OceanLove raakt mensen zó in het hart dat ze niet langer wegkijken, maar juist meehelpen, als nieuwe vrijwilliger, donateur of activist. In Optimist magazine zijn alle vorderingen en verhalen te volgen.
De foto bij het artikel is beschikbaar gesteld door de bij OceanLove betrokken Poolse bioloog, free diver en onderwaterfotograaf Wojciech Dopierala. Wojciech woont en werkt op Tenerife, waar hij ook lessen geeft in free diving. Zie ook www.oceanlove.news/beauty