Zonder haat geen liefde

Koos Neuvel 1996008 mei / juni 1996
Agressie is taboe. Maar de neiging tot agressie is even natuurlijk als de emotie van liefde. Vandaar dat de mens in kunst en sport de grenzen van de agressie aftast. Trouwens: ook in Shakespeare blijft maar een enkeling leven. Koos Neuvel | 8 mei/juni 1996 issue Het moreel verbod op agressie ligt stevig verankerd in de samenleving. Er valt veel voor te zeggen om de verontrusting over de toename van agressie te zien als een bevestiging van die norm. De angst voor fysiek geweld is groot. Toch komen slechts weinigen er daadwerkelijk mee in aanraking. Misschien is dat de reden waarom de schrik zo groot is wanneer mensen er zelf mee worden geconfronteerd: niemand is eraan gewend. Zelfs de kleinste daad van agressie kan zo uitgroeien tot een traumatische ervaring. Het is niet uitgesloten dat de gewelddadigheid in de samenleving inderdaad enigzins is toegenomen maar de gevoeligheid ervoor is dat evenzeer. Die gevoeligheid voor lijden en geweld is iets om trots op te zijn. Men kan onmogelijk aanzien hoe anderen een wrede behandeling ondergaan. En dat is een teken van beschaving. Voor de uit Trinidad afkomstige schrijver V.S. Naipaul is het taboe op wreedheid een van de belangrijkste verworvenheden van

Het volledige artikel lezen?

Geen abonnee, maar wil je wel artikelen lezen? Geen probleem. Je kunt losse artikelen kopen via Uhmi. Uhmi is een nieuwe manier om snel en veilig te betalen voor artikelen en direct verder te lezen. Probeer het nu uit en krijg een euro gratis.

Lees met Uhmi voor €0,50 Word Abonnee Log in

Reacties

Geef een reactie