Marco Visscher | 126 mei 2010 Voor een landbouwkundige staat Humberto Ríos Labrada opvallend vaak te zingen en swingen voor een verzamelde menigte. ‘In de praktijk is muziek veel effectiever dan mijn wetenschappelijke studies’, legt Ríos uit. De inspiratie voor zijn liedjes – die hij opvoert in boerengemeenschappen door heel Cuba – komt dan ook rechtstreeks uit zijn werk om diversiteit van zaden en gewassen te promoten. Sinds de jaren negentig is hij betrokken bij dat thema. De landbouwsector zat in een crisis. De ineenstorting van de Sovjet-Unie in 1989 betekende voor Cuba onder meer dat kunstmest en chemische bestrijdingsmiddelen niet langer konden worden ingevoerd. Tijdens de voedselcrisis die volgde, wilde Ríos onderzoeken hoe het de boeren verging in de armste regio’s, waar de trend naar mechanisatie en monoculturen nog niet was ingezet. ‘Het grappige was dat ze vrolijk hun eigen voedsel verbouwden’, herinnert Ríos zich. Het bleek dat de boeren een eeuwenoude techniek toepasten, gebaseerd op wisselbouw, zaaddiversiteit en het gebruik van insecten om pesten en plagen tegen te gaan – een kunst die de ‘moderne’ boeren leken te zijn verleerd. Volgens Ríos kon deze landbouwmethode een inspiratie voor de toekomst van de Cubaanse landbouw worden. Hij zorgde voor